De leugens van Shibata

De geniale ingeving van Shibata is een roman die een scherp maatschappelijk commentaar levert op de werkcultuur en genderongelijkheid in Japan. Maar het is ook een verhaal over eenzaamheid. Geschreven in dagboekvorm, neemt het boek de lezer mee in de innerlijke wereld van Shibata, een jonge vrouw die op haar werk wordt behandeld als een voetveeg. Haar takenpakket bestaat uit niet alleen haar eigen werk, maar ook onbetaalde, ondergewaardeerde klussen zoals het opruimen van andermans rommel en het verzorgen van koffie voor haar mannelijke collega’s. Wanneer ze op een dag besluit te zeggen dat ze zwanger is – een leugen die haar uit haar ondergeschikte positie bevrijdt – begint een fascinerend en steeds absurd wordend verhaal.

Door deze ogenschijnlijk simpele leugen verandert haar hele werksituatie. Ze wordt eindelijk met respect behandeld en hoeft niet meer over te werken. Maar terwijl haar act zich steeds verder uitstrekt, begint Shibata zelf te geloven in haar fictieve zwangerschap. Haar lichaam lijkt zich zelfs aan de leugen aan te passen: haar buik zwelt op, en ze ervaart symptomen die normaal gesproken bij een echte zwangerschap horen.

Het boek wordt uitsluitend vanuit het perspectief van Shibata verteld. Hierdoor miste de andere personages diepgang. Ook vond ik het verhaal op enkele punten erg verwarrend waardoor ik het gevoel had dat ik een stuk van het verhaal miste. Het was mijn eerste kennismaking met de Japanse literatuur. En helaas zou ik door dit boek niet snel kiezen voor een ander Japans boek.

Ik heb dit boek gelezen voor een Hebban-leesclub. Ik had mij met veel enthousiaste aangemeld hiervoor omdat het idee van het verhaal mij aansprak. De eerste helft van het boek vond ik ook erg leuk om te lezen. Alleen nam het daarna een bijzondere wending en begon het boek mij toen tegen te staan. Ik vond er weinig diepgang in zitten. En ook het einde gaf niet de voldoening waar je op hoopt. Ik heb dit boek daarom 3 sterren gegeven.