Vlot gelezen, maar geen pakkend verhaal

In het boek "Tegenspraak" bieden Pamela Guldie en Ernestine Hoegen de lezer een inkijk in het leven van raio’s. Raio staat voor Rechtelijk ambtenaar in opleiding. Deze opleiding is inmiddels afgeschaft maar was in het verleden verplicht voor alle nieuwe rechters en Officieren van Justitie. In het boek volgen we twee hoofdpersonen, Helena en Oscar, tijdens de verschillende onderdelen van hun opleiding.

Ik mocht mee doen aan de leesclub van Hebban. Helaas moest ik voortijdig stoppen omdat mijn vader kwam te overlijden. Desondanks wil ik nu achteraf toch nog mijn volledig recensie geven over het boek.

Een sterk punt van dit boek is de duidelijke structuur en toegankelijke schrijfstijl. De auteurs vermijden jargon en maken complexe concepten begrijpelijk voor een breed publiek. Daarnaast waren het korte hoofdstukken. Dit vind ik vaak prettig omdat je dan snel nog even een hoofdstuk kan lezen. In dit geval voelde het eigenlijk meer als een aantal korte columns. Ik vond het verhaal daardoor uiteindelijk weinig samenhang en diepgang hebben. Ik merkte dat ik de hoofdstukken vaak afgekapt vond. Hierdoor miste ik diepgang in het verhaal.

Ook de beide hoofdpersonen hadden naar mijn mening te weinig diepgang. Hoewel ik me wel met hun kon identificeren had ik graag wat meer willen weten over hun privélevens, gevoelens en emoties.
De auteurs hebben duidelijk geprobeerd om een zo waar mogelijk verhaal te schrijven. Hoewel ik dit heel erg begrijpelijk vind is het voor een roman misschien niet de beste keuze. Een lezer wil immers dat een verhaallijn wordt afgerond.

Hoewel ik dus het boek heel snel uit had door te prettige en toegankelijke schrijfstijl vond ik het verhaal niet pakkend genoeg.