Sublieme thriller die je de hele tijd op het verkeerde been zet. Subliem!

Samenvatting:

Als Norah Nys merkt dat ze niet alleen is in huis, slaat de angst toe. Tot overmaat van ramp vindt ze in de douchecabine een bebloed mes. Ze rent naar het bed van haar zoontje Abe. Die ligt vredig te slapen, maar wel met zijn hoofd naar het
voeteneinde, en zijn laken is vervangen door een overtrek met doodshoofdprint. Aan de spijlen van zijn bed hangt een briefje met de tekst: "Jij bestaat niet!' en aan de ring van zijn fopspeen is de stengel van een chrysant vastgemaakt. Norah is bang maar ook woedend. Het zal toch niet weer zo'n rotstreek zijn van haar pluszoon zeker… Iémand wil haar wegpesten, maar wie dan? De terreur wordt niet alleen dreigender, hij komt ook steeds dichterbij. Hoelang kan Norah deze
toestand nog aan? Wie wil haar kapotmaken?

Mijn recensie:

Sterre Carron staat met stip bovenaan aan mijn lijstje van favoriete Belgische auteurs.
Haar boeken zijn zo fijn, zo gruwelijk, maar ook weer zo menselijk. Sterre kan als de beste de politiezaken combineren met het complexe prive leven van Rani Diaz en Bert. Al heb ik wel wat prive van Bert gemist, en das een beetje jammer want hij is tensotte pers getrouwd. Maar daar gaat het natuurlijk helemaal niet om, maar ik als lezer ben dan toch gewoon nieuwschierig.

Ook het personage Norah wordt steengoed neergezet. Je gaat mee in haar leven en je krijgt medelijden met haar. De ruzies met haar pluszoon en de weinige aandacht van Allessio.
Ook haar andere gezinsleden en vriendin Bea worden neergezet alsof ze voor je staan en je in hun leven meedraait. De werkelijkheid is echter heel anders.

Dan wordt er nog een overval geplaagd. Dit keer met een Sint en een Piet. Het zijn echter niet de verwachtte sinterklaas figuren die de ouders hadden geregeld.
Dit stuk is weer een gigantische plottwist en even ben je van het padje af en denk je; “wat gebeurd hier nou weer ?” Ik ga er niets over vertellen want ik zou geen spoielers willen weggeven. Al zou ik het leifst de hele scene overschrijven.

“Het laatste wat ze hoorde was Annefleurs melodie. Ze wist wat het meisje haar had willen vertellen…
Ze snakte naar lucht, en daarne was het stil, doodstil, donker…”

De personages zijn heel geod vormgegeven, en ja kan je gelijk me hun identifenseren. Je leest geen boek maar het gebeurd voor je, of in een film, zo menselijk zijn alle personages in het boek. Je hebt de vaste personages met wie we verder gaan, maar ook de personages van het nieuwe verhaal. Sommige vindt je lief en van een ander weet je gelijk dat ze niet sporen. En bij weer een ander personage kan je je vinger er niet opleggen. Carron doet dat meesterlijk.

Ook de polttwisten zijn steengoed, je gaat van het een naar de andere plottwist en als je denkt, “dat is de dader” heb je het weer mis. Echt meesterlijk gedaan.

Tegen de tijd dat het einde van het boek in zicht komt, wordt je verdrietig want hij is bijna uit, maar eerst wil je nog doorlezen want hij is zo spannend. Ik heb nagelbijtend en op het puntje van mijn rolstoel gezeten tot ik uiteindelijk de laateste blladzijde dicht sloeg. Het eindigt ijzig….

Jongens, jongens, wat een boek. Vanaf de eerste tot de laatste bladzijde zit je in het boek vastgeplakt. Bij mij was ie in twee dagen uit. Ik heb geen tv gekeken, maar alleen maar gelezen.
Was niet aanspreekbaar voor mijn hulp en echtgenoot en heb alleen mijn werktelefoontjes beantwoord. Verder zat ik in het boek. Ik wilde lezen! IK kan niet anders zeggen dan Subliem gedaan!

Sterre, je hebt jezelf weer overtroffen met AMLA. Ik heb van elke blaszijde genoten en daarvoor wil ik je bedanken. Op naar de volgende Diaz, ik kijk er al naar uit!
Als ik je meer dan 5 sterren kon geven deed ik dat met liefde..