Liefde en liefde en liefde en...

Toen ik bij de Hebban Meeting in maart voor het eerst hoorde over Eenzaam en extreem ver weg was ik meteen geïntrigeerd door het boek en het verhaal. Bovendien zei de uitgeefster van Moon dat het boek dé hype ging worden van de zomer, dus wat heb je nog meer nodig om overtuigd te zijn? Toen ik een vooruitexemplaar van L & M Books ontving, kon ik niet anders dan meteen aan het boek beginnen. En ook al was het boek heel snel uit, ik weet nu al dat het een lange recensie zal worden.

Helaas voor mij waren de eerste hoofdstukken van het boek een enorme teleurstelling. Ik weet nog dat ik naar mijn vriendin Marcia van Oog op de toekomst (die op dat moment hetzelfde boek aan het lezen was) meteen een berichtje stuurde om te zeggen dat het erover ging. Als je al een paar recensies van het boek hebt gelezen ondertussen dan zullen velen hetzelfde zeggen. De insta love is zelfs voor dezen (ik dus) die enorm houden van liefde in een boek en bijna nooit zonder kunnen verschrikkelijk storend en erover.

Ik wil niet echt irritant zeggen, maar het voelt niet echt natuurlijk aan in het boek. Oké, wat kan deze kleine meid nu weten over liefde? Niets, dat weet ik. Maar het was er zo veel over. Seren is meteen in de ban van de mooie Domingo. Als lezer krijg je enorm uitvoerige zinnen over zijn ogen, handen of gewoon elk deel van het personage voorgeschoteld en op een bepaald moment zeg je echt tegen jezelf: “Meen je dat nu echt? Moet die ene cliché-zin ook in het boek?” De twee alinea’s samengevat: het boek werd echt beheerst door die liefde.

Op zich heb ik toch nog wel genoten van het boek en deels komt dat echt door Kate Lings schrijfstijl en de wereld op de Ventura.

Kate Ling is een schrijfster die van elke doodgewone zin iets moois kan maken. Ik werd steeds weer ik het boek gezogen door Lings heldere schrijfstijl, dus het was geen verrassing dat ik het boek uitlas in een middag. Ik heb echt oprecht genoten van de manier waarop Kate Ling de emoties van haar personages op papier zet en zeker van de manier waarop de wereld van de Ventura werd geschetst. Het boek is op dat vlak echt een aanrader!IMG_1204[1].JPG

Ik moet eerlijk zijn dat ik het te doen had met de 16-jarige Seren die vastzit voor heel haar leven op een ruimteschip. Ze moet meedoen aan een soort broedprogramma om de bevolking in stand te houden en ja, je kan misschien al denken wat dat inhoud… Ik kan het goed inbeelden dat ik me net zoals Seren zou gedragen als ik daar zou zitten, nutteloos. Ik zou net zo boos, net zo rebels zijn als zij. Kate Ling heeft echt de juiste snaar weten te raken met de rebelse Seren. Op dat vlak heeft Kate Ling echt een heel mooi personage op papier gezet. Maar zoals ik al zei, op dat vlak.

Ik kan het niet helpen, maar ik denk dat Seren op een bepaald moment echt niet meer wist wat/wie ze moest kiezen. Dat ene hoofdstuk waarin dat voorkwam was bovenal zo verwarrend, want ik had echt verwacht dat ze als personage toch iets anders ging doen. Telkens weer waren er die tegenstrijdige gedachten en als lezer was het daardoor heel erg moeilijk om je in te leven in Seren. Maar Seren was niet echt het enige personage die er last van had, dus nou ja, ik weet niet echt wat ik daarvan moet denken.

Als ik deze recensie in een paar lijntjes moet samenvatten weet ik zeker dat dat me lukt of juist niet. Eenzaam en extreem ver weg is een boek met een paar minpuntjes. Nou ja, ergernissen is misschien een beter woord. Mensen die zich niet zouden storen dan de allesoverheersende liefde zouden het boek echt fenomenaal vinden, maar zelfs ik die graag NA of een romance lees, was niet echt in de OMG-dit-is-geweldig-mood toen ik dit boek aan het lezen was. Er waren clichés en ook al was de wereld in de ruimte zo mooi en was het einde echt geweldig, kan ik niet anders zeggen dat het boek toch niet helemaal geslaagd was. Best jammer, want op sommige vlakken zoals de schrijfstijl was het boek echt fenomenaal.