Lezersrecensie
Mooi en interessant verhaal
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik dit boek van Elle van Rijn met zeer veel plezier (als je dat woord kunt gebruiken, gezien het onderwerp…) heb gelezen.
Wanneer een boek zodanig is geschreven dat je ernaar verlangt het weer op te kunnen pakken, is het wat mij betreft geslaagd.
Het verhaal over Rosa is met vaart geschreven en geeft een inkijkje in het leven van het Nederlands Indie in de jaren veertig. Ik heb me eerder nooit gerealiseerd hoe hard dat leven werd voor de inwoners met Nederlandse roots in de tweede wereldoorlog. Dus behalve dat het verhaal boeiend is, is het ook heel interessant en leerzaam.
Dit gezegd hebbende zijn er wel een aantal dingen waaraan ik me heb gestoord:
Op bladzijde 106 gaat de auteur opeens over op de tegenwoordige tijd.
‘Met een zelfvoldane blik wil de jap weer op zijn paard klimmen. Pas bij een tweede poging lukte het’.
Op blz 131 gebeurt het opnieuw: plotseling wordt er overgeschakeld naar de vt, om na een paar zinnen weer verder te gaan in de tt. Dit kan soms een reden hebben, maar die ontdek ik hier niet…Heel vreemd.
Veel moeite heb ik met moderne uitdrukkingen die 80 jaar geleden echt niet gebruikt werden.
‘Het was vaak heel “lastig” is een woord dat men destijds nog niet in die context gebruikte. “Moeilijk” wel.
‘Ga je lekker? ‘ Ook zoiets.
‘Dat is best klote’…
‘Ik bedacht me dat…’ is ook nog eens geen correct Nederlands.
Het heeft me wel verbaasd dat behalve de auteur ook de redactie hier geen aandacht aan heeft besteed.
Wanneer een boek zodanig is geschreven dat je ernaar verlangt het weer op te kunnen pakken, is het wat mij betreft geslaagd.
Het verhaal over Rosa is met vaart geschreven en geeft een inkijkje in het leven van het Nederlands Indie in de jaren veertig. Ik heb me eerder nooit gerealiseerd hoe hard dat leven werd voor de inwoners met Nederlandse roots in de tweede wereldoorlog. Dus behalve dat het verhaal boeiend is, is het ook heel interessant en leerzaam.
Dit gezegd hebbende zijn er wel een aantal dingen waaraan ik me heb gestoord:
Op bladzijde 106 gaat de auteur opeens over op de tegenwoordige tijd.
‘Met een zelfvoldane blik wil de jap weer op zijn paard klimmen. Pas bij een tweede poging lukte het’.
Op blz 131 gebeurt het opnieuw: plotseling wordt er overgeschakeld naar de vt, om na een paar zinnen weer verder te gaan in de tt. Dit kan soms een reden hebben, maar die ontdek ik hier niet…Heel vreemd.
Veel moeite heb ik met moderne uitdrukkingen die 80 jaar geleden echt niet gebruikt werden.
‘Het was vaak heel “lastig” is een woord dat men destijds nog niet in die context gebruikte. “Moeilijk” wel.
‘Ga je lekker? ‘ Ook zoiets.
‘Dat is best klote’…
‘Ik bedacht me dat…’ is ook nog eens geen correct Nederlands.
Het heeft me wel verbaasd dat behalve de auteur ook de redactie hier geen aandacht aan heeft besteed.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Bibi
Gesponsord
Terwijl Emmy probeert de raadsels op te lossen die door twee verdwenen tienermeisjes zijn achtergelaten, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Elke tiener heeft geheimen, maar wie zou ervoor willen moorden?
Twee zussen groeien op in de meedogenloos snel veranderende miljoenenstad Singapore met de hoge verwachtingen van hun moeder. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
