Een goede afsluiting

Met ‘Bloedband’ is het derde en laatste deel uit de Cirkel van het kwaad-reeks verschenen. Na de spannende en verrassende ontknoping van ’Uitverkoren’ was ik enorm benieuwd hoe het verhaal rondom Jules Declerck zou aflopen. Wat heeft Linda Jansma een interessante draai aan dit laatste deel gegeven.

Aangezien het alweer eventjes geleden was dat ik de eerste twee delen uit deze serie had gelezen, was het fijn dat het boek met een korte terugblik naar ’Schaduwkinderen’ en ‘Uitverkoren’ begon. Zo had je globaal weer in je hoofd wat Jules allemaal had meegemaakt.

Meteen vanaf het eerste hoofdstuk zit je in het verhaal. Jansma heeft een erg fijne schrijfstijl en weet haar lezers vanaf het begin te boeien. Je leest niet alleen over Jules’ zoektocht naar het verleden, maar ook over haar leven als officier van justitie. Het een sluit soms het ander niet uit… Als lezer ben je vooral benieuwd wat er zich in het jonge leventje van Jules heeft afgespeeld. Waarom heeft haar broer haar vader vermoord? Waar is haar moeder gebleven? En hoe zit het met Elijah Schillinger? Het verhaal lijkt in eerste instantie nog meer vragen op te roepen… maar uiteindelijk krijg je al je antwoorden. Daarbij weet de auteur je ook nog te verrassen.

‘Bloedband’ vormt een goede afsluiting van de Cirkel van het Kwaad-trilogie. Jansma heeft met Jules Declerck een interessant personage gecreëerd. Door de drie boeken heen heb je haar steeds beter leren kennen en weet je nu - net als zijzelf - wat er zich vroeger allemaal heeft afgespeeld. Het boek eindigt met een emotioneel nawoord, waarbij ik wel even een traantje moest wegpinken. Tijdens het schrijven van dit boek is Linda’s vader overleden. Ze heeft het boek aan hem opgedragen.