Een aantal leuke en fijne leesuurtjes

Het verhaal van ‘Een schot in de roos’ wordt verteld vanuit hoofdpersonage Floor. Hierdoor leer je haar goed kennen, doordat je haar gevoelens en gedachten kunt lezen. Dat levert soms hilarische situaties op, zoals het moment waarop ze haar rijbewijs kwijtraakt, en soms mooie of ontroerende momenten op, die met name in Schotland zijn. Iris Visser zorgt er hiermee voor dat je als lezer een soort band met Floor op kunt bouwen. Heel leuk gedaan. Ik had het ook leuk gevonden om af en toe iets vanuit Owen te lezen. Ik snap dat de auteur ervoor gekozen heeft om dit verhaal alleen vanuit Floor te vertellen, omdat het haar zoektocht naar haar vader is.

Visser heeft een fijne en vlotte schrijfstijl, waardoor je het boek met moeite weg kunt leggen. Dat geldt vooral bij de tweede helft van het verhaal. Zodra de zoektocht steeds meer vorm krijgt en er bepaalde gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, wil je het liefste door blijven lezen. Je bent gewoon heel nieuwsgierig hoe de zoektocht zal aflopen en wat dit voor Floor zal betekenen. Daarnaast weet de auteur de aandacht van haar lezers vast te houden met de beeldende schrijfstijl. Je waant je voor je gevoel echt even in het camperbusje met Floor en Owen. En sommige situaties zie je zo voor je (lees: schapen). Ontdek zelf maar welke situatie ik hiermee bedoel.

‘Een schot in de roos’ kent op het einde een aantal bijzondere momenten, waarbij je merkt hoe Floor veranderd is in vergelijking met de Floor in het begin van het verhaal. Heel mooi om te lezen. Kortom: ga dit boek lezen als je een liefhebber van feelgood romans bent (of nog specifieker: van de boeken van Iris Visser). Het geeft je een aantal leuke en fijne leesuurtjes. Dit boek heb ik samen met de andere deelnemers van de World of Romance Boekenlounge 2024 gelezen.