De zilveren krijgers

Recensie van:
De verloren mythen
Deel 1
Auteur:
Bron:
www.lochal.nl
Erol Calicioglu:
Erol Calicioglu werkt in het dagelijkse leven als informatiekundige, maar verslindt al jaren in zijn vrije tijd allerlei verhalen in verschillende media. Hij is fervent gamer, maar ook liefhebber van boeken, series en films. De liefde voor fantasyverhalen heeft hem ertoe bewogen zelf een wereld neer te zetten met De Verloren Mythen: De Zilveren Krijgers.
Erol staat met zijn debuut voor het eerst op Castlefest. De Zilveren Krijgers is een heerlijk epische fantasy met interessante en gelaagde karakters die allemaal een eigen beweegreden hebben. Ontrafel samen met John wie of wat De zilveren krijgers zijn, hoe hij ermee te maken heeft en verwonder je over de unieke vondsten in het verhaal.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Zilverspoor in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour o.l.v. Natascha van Limpt.
Uitgeverij:
Zilverspoor
Genre:
Fantasy
Cover:
Wat mij opvalt is een grote vogel die probeert te landen op de top van een toren. Zover het oog reikt zie ik heuvels en water. Naast de toren de contouren van een stadje. De cover vind ik prachtig en nodigt mij tot lezen uit.
Flaptekst:
Deze is informerend, macaber en tegelijkertijd huiveringwekkend spannend.
Het verhaal:
In de Slagadernacht worden de koninklijke familie en een gedeelte van de Raad van Aysta om het leven gebracht. Vlak daarna valt buurland Ordin het schiereiland binnen. De Ordinezen lopen de Aystanen onder de voet met als doel iedereen aan het zwaard te rijgen.
Generaal Walker wordt samen met een diplomaat, een lerares en een trikka op pad gestuurd om in een wanhoopspoging de hulp van Verla in te schakelen. De hoogmensen hebben echter hun eigen plannen.
Generaal Holden ziet met lede ogen aan hoe op bevel van de koning zijn manschappen de Aystanen afslachten. Wanneer zijn pupil, prins Thomas, wordt gemarteld door een eeuwenoude en verboden vorm van magie, is voor hem de maat vol. Het is tijd om het heft in handen te nemen. Hij hoopt huurmoordenares Cynthia over te halen om hem bij te staan.
Wanneer de Ordinezen het dorp van John platbranden en uitmoorden, wordt hij gered door Oscar. Hij is gezonden door Leonin, een man die een groep samenstelt om de Zilveren Krijgers te vinden en de koning van Ordin te doden. John is alles en iedereen kwijt en ziet geen andere manier om te overleven in het door oorlog verscheurde land. Uit noodzaak gaat hij mee op zoektocht, maar dan blijkt John niet te zijn wie hij dacht dat hij was.
Mijn leesbeleving:
Vanuit diverse perspectieven leer ik de werelden kennen die Erol in dit verhaal tot leven heeft gewekt met zijn pen.
De schrijfstijl is beeldend en filmisch. De gebeurtenissen volgen elkaar op in als een duizelingwekkende tornado. Magie van een ongekend hoog niveau en in vormen die ik voorheen nog niet kende. Personages zijn met oog voor detail uitgewerkt. Ze komen geloofwaardig op mij over. Met sommige bouwde ik een innige band op. Zoals een dijk een stuk land omklemt gelijk een moederarm haar innig geliefde kind.
Ook waren er personages die ik liever zag gaan dan komen. Die ik het licht in de ogen niet gunde omdat alles in hun wereld bestond uit wraak, hebzucht, macht en onderdrukking. Linksom of rechtsom alles moest dat voor wijken.
Dit verhaal beschrijft niet alleen de wereld van hen die opgejaagd of gedreigd worden onder de voet te worden gelopen maar ook van hen die blindelings de orders van de agressor uitvoeren. Wat het interessant maakt is die innerlijke oorlogsvoering die sommigen met zichzelf aangaan. Op zoek naar de kern van hun bestaan en de essentie ervan. Het gevoel dat het wint van de ratio en besluit dat het anders moet en kan.
De vraag of telkens wie is te vertrouwen en wie niet? Van wie ben je afhankelijk en van wie niet? Wat is de consequentie van desertie en solo operaties? Gaat er altijd kracht uit vanuit de groep of is dat slechts een vooropgezette illusie?
Doordat Erol ieder woord met zoveel tastbaar gevoel schrijft voel je de wind door je haren, de kilte van een kus op een geliefde steen, de geuren van angstzweet, dreigend onheil of de dood. Je proeft de smaak van water of drank of eten op je tong. Je hoort en ziet alles zoals de personages het ervaren. Hun gevoelens en gedachten worden de jouwe.
Dit is een hartverscheurend, macaber, duister, magie in topvorm, avontuurlijk, wervelend en passioneel verhaal. Eeuwenoude goed verborgen geheimen worden ontdekt. Is ontwaken in een veranderde wereld waardevol of juist gevaarlijk?
De wijze waarop telepathie plaatsvindt intrigeerde me en deed me telkens verlangen naar meer. De spanning wordt prima opgebouwd en stapsgewijs naar ongekende hoogten gebracht. Als dan in de plot alle verhaallijnen samenkomen dan klikken alle puzzelstukjes in elkaar en wordt alles in een klap glashelder.
Wel doet het einde van dit verhaal me verlangen naar meer.
Ik ben groot fan van de schrijf kwaliteiten van auteur Erol Calicioglu. Wat een talent. Van hem lees en recenseer ik graag meer.
Ik geef 5 sterren.
Magie die zijn weerga niet kent. Geheimen die als ze onthuld worden de wereld op haar grondvesten doen schudden.
Krachten die herleven. Personages die levensecht en geloofwaardig zijn. Een beeldende en filmische schrijfstijl. Alles voel en tastbaar. Alle zintuigen worden intensief beroerd. Echo’s uit een tijd die eens was die vervormen tot stemmen in het hoofd van de uitverkorene.
Haat in haar meest macabere vorm. Geweld zo gruwelijk en verwoestend dat je er moedeloos van wordt. Is er nog een nieuwe morgen mogelijk of niet?
Het verhaal vanuit diverse perspectieven en kanten verteld. Verhaallijnen en die in de plot samenkomen.
Een verhaal dat doet verlangen naar meer.
Hartelijk dank dat ik mee mocht doen aan de blogtour.
Erol Calicioglu hartelijk dank voor je fenomenale, ijzersterke, geloofwaardige en uit vele lagen opgebouwde verhaal. Ik ben fan.