Für Elise

Recensie van:
Für Elise
Pagina 27:
De erg gemotiveerde orgelist van Kersel had op en naast het orgel kleine stapels partituren en muziekboeken ontdekt waaronder ‘L'Organiste’ van César Franck: zéér interessant voor de pianist die hij was want het waren een zestigtal klavierwerken zonder pedaallijn. Verder ook nog een hoopje zeer oude muziekbladen met orgeltranscripties van klassieke pianostukken en waarop telkens de naam J. Biesemans stond te lezen. André kende heel wat componisten maar die Biesemans was hem totaal onbekend. Waarschijnlijk ern vergeten Vlaamse meester. Er zat daar ook een orgelpartituur tussen van ‘Für Elise’, van Ludwig van Beethoven. Dat was eigenaardig want het was hét pianowerk bij uitstek. Maar nadat André het uit nieuwsgierigheid eens had doorgespeeld, bleek de versie voor orgel toch min of meer te zijn geslaagd. Het was eveneens ondertekend ‘J. Biesemans’ en dateerde blijkbaar uit 1850.
Auteur :
Antoine Camps
Antoine Camps begon zijn schrijverscarrière pas na zijn pensioen. Zijn eerste werk, ‘Für Elise’, houdt het midden tussen een streekroman en een thriller.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen in ruil voor mijn recensie en deelname aan de FB Boekentoer o.l.v. Attie Dotinga.
Uitgeverij:
Partizaan
Genre:
Dit verhaal houdt het midden tussen een streekroman en een thriller.
Cover en flaptekst:
De cover toont een prachtig tijdsbeeld. Een beige kleurig huisje, een erf met wat dieren en een kruiwagen. De was op de lijn. Een meanderende sloot door een pittoresk landschap.
De auteur zegt in zijn voorwoord: De afbeelding op het buitenblad van dit boek is een gesigneerd werk van Marinus Adrianus Koekkoek II: Boerderij aan de sloot met pluimvee – olieverf op doek 49,0 x 70,0 cm. Dit beeld geeft als geen ander het decor weet van het eerste verhaal uit 1850. Koekkoek II werd geboren in Amsterdam (1873) en leerde de fijne kneepjes van het schildervak van zijn vader Willem. Al jong voelde hij zich aangetrokken tot het schilderen van landschappen en dieren. Zo schilderde hij in 1903 in opdracht van de Engelse Hertog van Bedford diens befaamde dierenpark. Koekkoek was niet alleen schilder maar ook een knap tekenaar met een verbluffende penseeltechniek.
Quotes:
Pagina 79:
Jan kan zijn aandacht niet bij de woorden van de pastoor houden, hij denkt voortdurend aan Lisa, die nu misschien ook aan hem aan het denken is. Hij hoopt dat hij vroeg of laat eens voor haar op het orgel zal kunnen spelen en heeft daarom speciaal een orgelbewerking gemaakt van ‘Für Elise” van Ludwig van Beethoven.
Pagina 99:
Jan heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om zijn bewerking van Beethovens pianowerk, zijn eigen opus 1, voor Lisa te spelen op het klavecimbel. Over muziek weet ze helemaal niets en ze vindt de uitleg die hij erbij geeft eerder grappig. Maar met deze héél speciale aardigheid is ze wel erg opgetogen.
Mooie tekst:
Pagina 4:
Wat de personages uit het eerste deel betreft, is er eveneens een bijzonder opvallende band met drie liederen van de Britse zanger Cat Stevens.
‘Morning has broken’ zou een ochtendgebed kunnen zijn van de landbouwerszoon Jan Biesemans.
‘Sad Lisa’ , past bij het dramatische leven van zijn lief, een arme fabrieksarbeidster, voor wie hij een bewerking voor orgel maakte van ‘Für Elise’.
‘My lady d’Arbanville’ had kunnen geschreven worden voor barones Marie-Elisabeth d’Aubenville, van wie het mysterieuze grafopschrift uit 1848 het begin is van het eerste verhaal.
Het verhaal:
Dit is het eerste boek van auteur Antoine Camps, die intussen bij uitgeverij partizaan al zeven titels publiceerde.
‘Für Elise’ is een dubbelverhaal dat zich afspeelt op de grens van het Hageland en Haspengouw.
Het eerste, een heel bijzondere liefdesgeschiedenis, verloopt in het mistroostig decor van de sociale wantoestanden uit het midden van de negentiende eeuw, met een verdwijning en een moord als dramatische hoogtepunten.
Het tweede verhaal ademt een totaal andere sfeer en vertelt met schalkse binnenpret de niet alledaagse belevenissen van een muzikale amateurdetective.
Met een evenwijdig blijvende afstand van anderhalve eeuw vorderen beide verhalen in het boek afwisselend om tenslotte samen te eindigen in de buurt van Luik.
Mijn leesbeleving:
Auteur Antoine Champs weet op indrukwekkende wijze de geschiedenis tot leven te kussen en in elkaar over te laten vloeien.
Een verhaal dat in 1850 speelt en een verhaal dat in de tijd van nu speelt. Door de beeldende schrijfstijl kreeg ik een haarscherpe indruk van de omstandigheden voor de diverse levensklassen in 1850. Een jongeman die opgroeit bij zijn ouders die boer zijn. En die in hem een opvolger zien. Maar Jan voelt daartoe geen behoefte. Zijn hart ligt niet bij het boerenleven omdat hij een geheel andere levensvisie heeft dan zijn ouders.
Zijn opbloeiende liefde voor Lisa is vertederend en schattig. De omstandigheden waarin Lisa leeft zijn loodzwaar. Niet werken betekent geen inkomen. Geen inkomen betekent geen eten of goede verzorging voor haar zieke moeder. Haar broer Gilles werkt in dezelfde fabriek. Beide werken keihard maar de arbeidsomstandigheden zijn miserabel en keihard.
De werkende klasse versus het elite volk is geen geslaagde combinatie. Alles komt op scherp te staan als de arbeiders hun stem laten klinken. Maar het verhaal houdt hier niet op. In de hedendaagse tijd maken we kennis met André. Een musicus pur sang maar ook een man die nieuwsgierig is naar de geschiedenis van het dorp waar hij woont. De dingen die hij telkens ontdekt vond ik ongelooflijk interessant en continu boeiend. De spanning van de uitkomsten van zijn speurwerk hielden mij aan het verhaal gekluisterd.
Gaandeweg vervlochten beide tijdsbeelden met elkaar. Namen uit een ver verleden kregen voor mij een tastbaar en voelbaar gezicht en een stem die tot mij sprak. Dot in combinatie met de belevenissen van André maakte dit voor mij een ijzersterk verhaal. Sommige personen kon ik wel wurgen doordat ik hun gedrag hautain, arrogant en weerzinwekkend vond.
Eerst begreep ik niet wat beide verhalen met elkaar te maken hadden. Maar toen ik dat doorhad werd alles nog helderder en was ik vastbesloten om het naadje van de kous te ontdekken. De plot is van een uitzonderlijk ingenieus niveau. Wat een bravoure, moed en doorzettingsvermogen zijn daarvoor nodig geweest. Genoegdoening voelde ik door mij heen stromen. En dit samengevat in een bewerking van een prachtig lied Für Elise. Door de muzikale genialiteit van Jan en daarin doorsijpelend de diepgewortelde liefde voor zijn geliefde Lisa.
Een indringend, hartverscheurende, leerzame, uitgebreide tijdreis naar 1850. Die wereld door de ogen bekijken van hen die toen leefden. Naast het streekroman achtige en pittoreske de macabere en gitzwarte handelingen van Magere Hein.
En anderzijds meekijken in de wereld zoals André deze beleeft. Zo tast en voelbaar alsof ik continu overal bij was waarheen hij ging. Telkens opnieuw interessant op het gebied van muziek en het grondig uitzoeken van de geschiedenis.
Wat ik wel jammer vond is dat de wisselingen in tijd en plaats niet telkens duidelijk boven een hoofdstuk werden aangegeven. Voor mij was het dan best een hele zoekpartij en omschakeling.
Maar verder niets dan lof voor de auteur Antoine Camps. Ik lees en recenseer graag meer boeken van hem.
Mijn mening:
Ik geef 4 sterren.
Een verhaal dat tweeledig is. Zich afspelend in 1850 en in de huidige tijd.
Geloofwaardig uitgewerkte personages die levendig op mij overkwamen. Die de dialoog met elkaar aangaan. Die je qua karakter en levensvisie steeds beter leert kennen.
Waarin muziek een rode draad speelt en ook de interesse in de geschiedenis van de wereld om je heen wekt.
Een fascinerende plot die ik niet aan zag komen maar wel geweldig vond.
Antoine Camps hartelijk dank dat ik jouw boek mocht lezen en recenseren voor de Boekentoer op Facebook onder leiding van Attie Dotinga.