De vuurgodin

Recensie van:
De vuurgodin
Hoofdstuk 19
‘Kwel je me niet genoeg om me ook nog uit mijn slaap te houden, sadist? Laat me met rust!’
Sadíst? Wát? Liv stond als aan de grond genageld, haar hand in de tas klaar om de kubus te pakken. Ze trok haar hand weer terug. Dit klinkt niet als een godin die mensen gevangenhoudt. Was ze wel op de juiste plek? Was dat wel de juiste vrouw? Ze keek opnieuw om de hoek. ‘Bent u de vuurgodin?’ Ze voelde zich onnozel dat ze het vroeg.
Een steen keilde op haar af. Ze dook weg, liet haar tas vallen en struikelde eroverheen. Hij schoof door de gang. Liv kwam overeind.
Een vrouw met vlammend haar en een jurk van vuur stond alleen in de zaal. Om haar polsen en enkels gloeiden metalen kettingen, stevig verankerd in de stenen troon achter haar.
Dat is raar.
Zodra de vrouw Liv zag, deed ze een paar stappen naar voren. ‘Wie ben je? Wat doe je hier?’ Paniek was hoorbaar in haar stem. ‘Ga snel, voordat hij je ziet! Hij zal je doden!’
Liv liep voorzichtig de zaal binnen. Ze kon nauwelijks ademen door de hitte en stopte aan het begin van de zaal. ‘Bent u de vuurgodin? Mag ik inlenen? Dan kan ik het uitleggen. De hitte, ze is te veel.’ Zonder op antwoord te wachten liet Liv haar energie aangaan. Een kleine straal schoot naar de vrouw en haakte zich vast. Livs lichaam vulde zich met de nieuwe energie, warm als een haardvuur op een winternacht, met de vreemde geur van bloemen. De hitte die Liv probeerde te branden, zakte weg.
‘Wat doe je? Wie ben jij?’ De vuurvrouw trok haar wenkbrauwen omhoog.
‘Ik ben Liv MacKenzie. U zit… geketend?’ Ze gebaarde naar de kettingen.
De schouders van de vuurgodin zakten.
Liv Mackenzie reeks Deel 2
Deel 1:
De inlener
Auteur :
Astrid Coumans:
Bron: www.deboekenkrant.nl
Astrid Coumans is een Nederlandse schrijfster van jeugdboeken en kinderboeken. Ze staat bekend om haar toegankelijke en avontuurlijke verhalen, vaak met een vleugje fantasie. Haar boeken richten zich op jonge lezers en behandelen thema’s zoals vriendschap, identiteit en de zoektocht naar jezelf. Naast haar werk als auteur is Coumans actief als redacteur en begeleidt ze nieuwe schrijvers. Ze heeft een passie voor het inspireren van kinderen om te lezen en verhalen te ontdekken. Coumans’ werk is geliefd vanwege de herkenbare personages en spannende plotwendingen, waarmee ze de aandacht van jonge lezers weet vast te houden.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij Zilverspoor in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour o.l.v. Natascha van Limpt.
Uitgeverij:
Zilverspoor
Genre:
Fantasy/ Young Adult
Cover en flaptekst:
Een zwarte achtergrond. Een grote vlam zoals je hebt bij het afsteken van een lucifer of een waakvlam. De contouren van een vrouw. Prachtig en nieuwsgierig makend naar het verhaal.
De flaptekst is krachtig en intens.
Quote:
Hoofdstuk 6:
Steeds meer blubbermonsters verschenen. Het leger bewoog zich moeiteloos door het water naar het hoofdgebouw. Ze kwamen van alle kanten.
‘Noroi! Derketo heeft een leger van Noroi,’ riep een magiër die vlak bij Liv stond.
Eduard greep hem bij zijn jas vast. ‘Houd je mond, Jules. Niet iedereen hoeft te weten wat dat zijn.’
Verbijsterd liet Jules zijn hand zakken. ‘Alsof niemand weet wat dat zijn! Hoe wil je daartegen vechten?’
‘Nou, zo.’ Een vrouw gekleed in een felroze, lange overjas vuurde lichtpijlen naar de monsters, die uit elkaar spatten in water en modder. Het had weinig zin. Voor iedere verslagen Noroi kwamen nieuwe boven water. Ze vermenigvuldigden zich in rap tempo.
Er bewoog meer in het water, de golven die erdoor veroorzaakt werden, waren anders dan van de Noroi. Hoger. Wat is dat? Liv tuurde door de regen. Haar hart sloeg een slag over, haar adem stokte toen het wezen door het wateroppervlak brak. Derketo!
Haar lange haren wapperden in de wind. Haar vissenstaart zwiepte boven het water uit. Liv herinnerde zich de rijen scherpe tanden. Ze rilde. ‘Derketo is er!’
Derketo dook onder water en kwam een stuk verder boven, nu op de rug van een uit de kluiten gewassen beest, dat soepel door het water voortbewoog. Het leek nog het meest op een prehistorische krokodil. De Noroi schaarden zich achter haar.
Mooie tekst:
Alle gedachten die Liv heeft zijn mooie teksten, to the point, intens, hilarisch, sarcastisch, liefdevol, haatdragend.
Het verhaal:
Liv is niet langer een wildvuur, maar de prijs die ze voor haar leven heeft betaald, is een stuk hoger dan ze wilde. Gevangen in een onophoudelijke strijd met haar gevoelens voor Dubhán en Nika, probeert ze haar leven weer op te pakken. Dat lijkt eenvoudiger dan het is, want wie is Dubhán eigenlijk?
De zeemeermin Derketo houdt al acht maanden de mensenwereld met haar stormen in de greep. De Cirkel van Magiërs wil zoveel mogelijk magische volkeren mobiliseren voor een groot offensief tegen de zeemeermin, maar niemand wil met elkaar samenwerken. Bovendien lijkt het erop dat Derketo het op Liv voorzien heeft.
Het wordt alleen maar ingewikkelder als Liv in aanraking komt met een organisatie die onderzoek doet naar magische wezens en onverklaarbare verschijnselen. Speciaal agent Roman Sissé is erop gebrand te onthullen wat Liv is. Ze moet zich in alle bochten wringen om haar geheimen en die van de magische wereld te bewaren. Als ze ook nog visioenen krijgt over een vrouw, gehuld in vlammen, wordt het bijna onmogelijk de juiste keuzes te maken.
Mijn leesbeleving:
Ik dacht dat deel een, De inlener, al heftig was. Wat ik enorm fijn vond was de korte terugblik voorin op het eerste deel. Zo startte ik nog fijner in het tweede deel.
De actie vloog me gelijk om de oren na het heftige gebeuren veroorzaakt door Liv. Vanaf dat moment kroop Liv ook gelijk in mijn hoofd. Ik voelde en zag wat zij doormaakte. Dit komt door de beeldende schrijfstijl doe Astrid Coumans tot in perfectie beheerst. Hitte? Je voelt het tot in je tenen alsof je levendige gebarbecued wordt. Water? Het spat op je huid, doordrenkt je, verzuipt je als het kolkend is. De kracht als het tegen je aanslaat. De druk in je longen als het je onder water dwingt.
Gelijk voelde ik me weer het meest verbonden met Liv. Haar innerlijke strijd over onzekerheid, de pijn van gepest, getergd en uitgespuugd worden ik voelde het. En ook al was het in het Russisch het raakte me diep als Liv zo toegesproken werd. Het reflecteerde met mijzelf want ik was altijd een buitenbeentje en werd altijd gepest.
Toch was de ontwikkeling van Liv van onzeker, schuchter, zelfverwijtend, emotioneel naar zelfverzekerder, durven vertrouwen op haar eigen kunnen en zo boven haar zelf uitstijgen prachtig om te lezen. En dat cupido flink raak schoot vond ik ook mooi gedaan. De interactie en dialoog met de andere personages bond ik geweldig.
Met name de muppetshow met de Goden onderling en hun communicatie met het “normale” voetvolk, Magiërs, wolvengoden en elven vond ik vermakelijk en iedere keer raak. De mislukte zeemeermin (waarbij ik geen Ariel beelden voor mij zag maar meer van Medusa) en de agent die nooit in de schaduw van James Bond kan staan werkten me op de zenuwen. Ik zag ze liever gelijk verdwijnen. Wat een arrogantie en hoogmoed voor de val types.
Maar het trok ook parallellen met de huidige maatschappij. Wat als monsters de volledige macht krijgen en haat, verderf, hartverscheurende taferelen veroorzaken en zelfs Moeder Aarde niet met rust laten? Een ramp van ongekende proporties. Een les, een leerzaam moment om over na te denken.
Dit is geen rustig kabbelend verhaal maar keiharde, niets ontziende, gruwelijke, taaie en ongekende niet ophoudende verbeten strijd. Dat maakte het geloofwaardig maar vaak zonk de moed me ook in de schoenen. Komt het ooit goed? Net als de rook om je hoofd is verdwenen dreigen er donkere wolken en alles verzwelgende golven omdat een kil en harteloos individu op de knoppen drukt.
De sleutel tot verzet en totale vernietiging van het kwaad vinden is als een geavanceerd cryptogram oplossen. Maar met behulp van het bundelen van inzichten en krachten lukt het toch en gloort er hoop.
De weg naar de plot is explosief, venijnig, vol mijnenvelden en onverwachte zijsprongen. Om dan je doel niet uit het oog te verliezen is lastig.
De plot laat alles samenkomen en biedt een mooie springplank naar het derde deel. Ik kijk er ongelooflijk naar uit.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een door Astrid Coumans gecreëerde wereld waarin magie geen grenzen lijkt te kennen. Waar de vijand taaier blijkt dan aanvankelijk gedacht. Daden moeten zorgvuldig afgewogen worden want fouten kunnen gevolgen hebben voor de toekomst van alles dat leeft.
Het zomaar zwaaien met je toverstaf zal niemand helpen. Luisteren, leren, trainen en samenwerken zijn de sleutelwoorden tot succes. Doordat er continu actie, gevaar, geheimen waarvan de waarheid vreselijk is, nietsontziende confrontaties zijn blijf je geboeid door lezen.
Dit komt ook door de beeldende en filmische schrijfstijl waardoor de personages en met name Liv in je hoofd kruipen. En daar niet weggaan voordat je mee bent geweest op een epische avontuur die zijn weerga niet kent. Afscheid doet net als in het echte leven verrekte veel pijn. Omdat alles zo levensecht overkomt.
Astrid bedankt dat ik jouw verhaal mocht lezen voor de blogtour.
Zilverspoor en Natascha van Limpt bedankt.