Schorpioen Kind

Recensie van:
Schorpioenkind
Pagina 12/13:
Want zoals het verhaal begon eerd in de maand van de Schorpioen een bijzonder jongetje geboren. En bijzonder was hij. Waar een kindje normaal gesproken na negen maanden de wereld ziet, kwam hij al na zeven maanden de wereld in. Plotseling en via een snelle bevalling was hij daar terwijl Isabella zich aan het wassen was in de rivier. Een paar pond zwaar, gitzwart haar en een pigmentvlek op zijn linkerzij in de vorm van een schorpioen. Huilen deed hij niet. Hij keek met zijn bruine ogen de wereld in en lachte naar zijn moeder. Zij huilde zeer van geluk als verdriet. Want het verdrietige was dat zij de zorg van deze kleine jongen niet op zich kon nemen. Het kwam ook als een volledige verrassing voor haar. Zij wist niet eens dat zij een kindje bij haar droeg, maar het verklaarde wel waarom bepaalde plekken op haar lichaam gevoeliger waren geworden en waarom zij geen maandelijkse cyclus meer had. Zij voelde de bijzondere energie die van hem afkwam en intuïtief wist zij dat hij in het leven was gekomen om mooie daden te verrichten en zij noemde hem liefkozend Schorpioen Kind.
Auteur :
Hans Peitsman-Delfín
Schorpioen Kind is het debuut van Hans Peitsman-Delfin. Geboren op
27 oktober 1977 te Veracruz, Ver. Mexico.
Hij is een multiple talent op het creatieve vlak welke hij vooral de afgelopen
jaren volop verder ontwikkelt heeft mede dankzij onderstaande quote.

“In the hope of reaching the moon, man fail to see the flowers that blossom
at their feet”- Albert Schweitzer
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar hardbackontvangen van de auteur en Jules Bark Publishing in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij:
Jules Bark Publishing
Genre:
Spiritualiteit/Paranormaliteit/Telepathie/Transformatie.
Cover en flaptekst:
Een oogstrelend mooie cover. Beginnend vanuit de randen in zwart overgaand in groentinten ontwaar ik in lichte groene, mint, aqua tinten twee roofdierachtige ogen, een klein vennetje, een bewapende jager met aan zijn hand een kind. Prachtig en nieuwsgierig makend naar de inhoud van dit boek.
Een spannende, meeslepende maar ook ontroerende flaptekst.
De auteursfoto en informatie vind ik een waardevolle toevoeging.
Ook op de achterflap gaat de oogstrelende illustratie van de cover verder en zie ik een wirwar aan varenachtige planten. Genieten.
Mooie tekst:
“In the hope of reaching the moon, man fail to see the flowers that blossom at their feet” – Albert Schweitzer
Het verhaal:
Schorpioen Kind is het verhaal van een baby die wordt afgestaan door
zijn inheemse moeder en wordt meegenomen door Hij-die-vaak-Valt
tot diep in de wouden van Mexico.
Tot de stam van Zwart Oog hongert naar bloed. Het bloed van de jongen
die Schorpioen Kind wordt genoemd.

Een oorlog tussen deze twee stammen lijkt onafwendbaar. Zal Schorpioen Kind
overleven?
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal begint met de eerste ademhaling van een nieuw leven. Het toont me overeenkomsten met Mozes in zijn rietenmandje. Ook hij kende diepgewortelde moederliefde. Maar zijn moeder bracht hem in veiligheid zodat hij in vrede op kon groeien. Ook Schorpioen Kind wordt in een rieten mandje of veilig en waterbestendige gevlochten houten mat gelegd. Hier houdt de vergelijking met Mozes op. Schorpioen Kind wordt beschermd en gekoesterd door een hoge spirit die hem voedt en leidt.
De schrijfstijl is zo beeldend dat ik alles zag, voelde, rook, proefde zoals Schorpioen Kind. Intens, diepgaand maar ook magisch mooi. Een ervaring op spiritueel en zielsniveau die ik iedereen gun. Het op telepathisch en zielsniveau communiceren met mens en dier fascineerde me. De profetie maakte het boeiend om te lezen. Je wilt weten hoe het zich ontvouwt en waarom.
Hoe de werelden van een krijger met een missie van zijn stam zich verweeft met die van het kind is schitterend. Spiritueel ontwaken en je eervolle nieuwe naam ontvangen is magisch.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Ook leerde veel over de gebruiken, de cultuur en levensvoorwaarden en omstandigheden van een clan. De dialoog tussen de personages is continu boeiend.
Dit is een diep gelaagd verhaal over de diepgewortelde liefde van een moeder voor haar kind. Het loslaten van je eigen vlees en bloed ging me door merg en been. Niet alleen omdat ik zelf moeder ben maar ook omdat ik een zoon verloor. Hij is nu veilig en geborgen bij de Eeuwige. Dat was voor mij wel even pittig en bracht een wervelstorm aan gevoelens teweeg.
Maar tegelijkertijd had ik respect voor de moed van de moeder en vond ik het vertederend en helend dat Schorpioen Kind zich gekoesterd en geliefd mocht voelen bij spirituele wezens, dieren en mensen die voor hem door het vuur gingen. Ook al was er geen familiaire connectie. Dat ontroerde mij.
Dat er dan toch zwarte wolken vormen boven puur geluk, innerlijke groei en transformatie is dan moeilijk. Onwetendheid, jaloezie, drang om alles en iedereen te overheersen vormen dan een leidraad. Alle krachten moeten dan gebundeld worden om de toekomst veilig te stellen.
Angst, hartverscheurende gebeurtenissen, een confrontatie die zijn weerga niet kent ik voelde het tot in mijn tenen. Waanzinnig mooi hoe spiritualiteit, telepathie, zielsverbinding en het paranormale hoop, vertrouwen, en kracht kunnen bundelen met eeuwenoude kennis en vernuft tot een wapen dat onverslaanbaar blijkt.
Dit verhaal bevat zoveel. In de plot komt alles samen. Daar wordt vergiffenis geschonken, de wonden gelikt en geheeld maar wordt er ook noodgedwongen afscheid genomen van hen die over de Regenboogbrug moeten gaan.
Stiekem hoop ik dat we nog meer avonturen van Schorpioen Kind mogen volgen. Bijvoorbeeld zijn transformatie tot man en hoe zijn zielsmissie en betekenis voor de wereld nog meer vorm krijgt.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een geloofwaardig, diep gelaagd, beeldend verhaal. Waarin je veel leert over spiritualiteit, telepathie, transformatie en het leven in een clan.
Spanning, hartstocht, liefde, verlies en voorspoed gaan hand in hand. Een onvermijdelijke confrontatie waarbij het goede de strijd aangaat met het kwade. Continu boeiend en nagelbijtend spannend.
Bedankt Hans Peitsman-Delfín en Jules Bark Publishing dat ik dit verhaal mocht lezen en ervaren met al mijn zintuigen.