Het verdwenen dagboek

Recensie van:
Het verdwenen dagboek
Auteur:
Louise Douglas
De eerste roman van Louise Douglas – The Love of my Life – verscheen in 2009 in haar geboorteland Groot-Brittannië. Sindsdien schreef ze dertien romans, waarvan twee – Missing You (2010) en The House by the Sea (2020) – een RNA-prijs (Romantic Novel of the Year Award) wonnen. The Secrets Between Us werd in 2012 door de Richard and Judy Book Club gekozen als beste zomerboek. Haar meer recente boeken zijn psychologische mysteries, waar af en toe gothic-achtige elementen in zitten.
The Lost Notebook, de eerste roman in de serie over het Toussaint Detective Agency, die zich afspeelt in Bretagne, stond zes weken op nummer 1 in de Britse Amazon Kindle charts.
Louise woont met haar gezin op het platteland van Somerset, vlakbij de stad Wells. Als ze niet aan het schrijven is, wandelt ze vaak met haar geliefde border collie, Luna, door de Mendip Hills of de Somerset Levels. Ze houdt van het platteland en van álle dieren. Louise zet zich dan ook in voor de bescherming van de natuur. Ook houdt ze van schilderen, pottenbakken, geschiedenis en tuinieren.
Vertaald door:
Susanne Castermans-Nelleke
Oorspronkelijke titel:
The lost notebook
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen van uitgeverij Van Maaskant Haun en Meta Gemert in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour, nadat ik de door Marijo Bakker op FB BoekenWurmen georganiseerde winactie won.
Uitgeverij:
Van Maaskant Haun
Genre:
Thriller
Cover en flaptekst:
Ik zie een afgelegen strand met de mooiste kleuren blauw, lichtgrijs, wit en zachtroze aan de hemel. Een stukje zee. Op het strand grote keien alsof een reus er mee gespeeld heeft en ze in een bepaald patroon heeft gestapeld. De achterkant heeft een mooie okergele kleur.
De flaptekst is informerend, spannend en mysterieus.
Mooie tekst:
Twee vreemde sterfgevallen bij een idyllisch Bretons dorpje en een raadselachtig dagboek…
Quote:
Proloog
Morannez, Bretagne
‘Ik heb hem gevonden,’ schreef de oude vrouw, ‘de laatste van de zeven.’ Ze onderstreepte de hele zin. Toch voelde ze geen voldoening, geen overwinning, alleen verdriet. Bovendien was ze moe. Het werd al schemerig en haar ogen deden pijn. Voorlopig had ze genoeg gedaan. Ze pakte haar telefoon en maakte een foto van wat ze had opgeschreven. Daarna legde ze de pen in het midden van de opengeslagen pagina’s en legde het boek voorzichtig naast zich op de grond. Ze leunde achterover in haar stoel naast het rokerige vuurtje en wreef met gesloten ogen over haar pijnlijke knokkels. Ergens diep in het bos riep een uil. Toen ze aan deze zoektocht begon, waren woede en een verlangen naar wraak haar drijfveren. Nu wilde ze alleen nog maar dat het voorbij was, zodat zij naar huis kon terugkeren.
Het verhaal:
De Britse Mila Shepherd is naar Morranez in Bretagne afgereisd om voor haar nichtje Ani te zorgen, die haar beide ouders – Sophie en Charlie – heeft verloren bij een bootongeluk. Ook heeft Mila tijdelijk Sophies plaats ingenomen bij Detectivebureau Toussaint, dat gespecialiseerd is in het opsporen van vermiste personen. Ze raakt al snel betrokken bij de verdachte dood van een bejaarde bewoonster van een oude paardentrailer. Welke kwaadaardige krachten zijn aan het werk in dat op het oog zo idyllische kustplaatsje? Wat heeft die archeologische opgraving ermee te maken, en wat staat erin dat verdwenen dagboek?
Omdat de politie ervoor kiest om weg te kijken, is het aan Mila en haar nieuwe collega Carter Jackson om de waarheid te achterhalen.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal is bevat een veelvoud aan ingrediënten dat maakt dat je vanaf de eerste letter deelgenoot gemaakt wordt van dit verhaal.
De proloog is ijzersterk en vormt een stevige springplank naar de rest van het verhaal.
Je voelt een zware deken vol onverwerkte rouw en verdriet om het vroegtijdig heengaan van innig geliefde mensen. In je eigen lijf en psyche alsof je zelf geliefde dierbaren verloor.
De setting van de ruige Bretonse kust, de zee die kabbelend en rustig kan zijn maar ook meedogenloos en onstuimig. De zee die geeft en neemt.
Prachtig hoe een verloren gegane geliefd persoon zich genesteld heeft in de psyche van diegene die bij leven al twee zielen een gedachte waren.
De schrijfstijl is beeldend sterk en metaforisch. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Sommige sluit je gelijk in je hart en je wilt hen beschermen met alles wat je bezit. Anderen zie je liever gelijk weer gaan. De personages gaan de dialoog met elkaar aan. Ze maken een duidelijke ontwikkeling door. Duidelijk verwoord in de zoektocht naar wat jezelf wilt en kunt. Niet afhankelijk van een ander zijn. Of er tijd, aandacht en liefde vrijgemaakt kan worden in een druk bestaan.
Ik las dit boek in een dag uit. Ik kon niet stoppen met lezen. Continu boeiend, angstaanjagend, hartverscheurend, mysterieus. Diep gelaagd en met een stevig fundament dat het gehele verhaal overeind blijft.
Als lezer denk en puzzel je zelf mee. Ben je je bewust van alle kleuren, geuren, smaken, geluiden etc. die aan je ogen voorbijtrekken. Graaf je diep mee in een verleden dat zich niet op wil laten graven. Als het verleden dan toch het heden inhaalt dan lijken fatalistische krachten actief te worden. Geslepen en uiterst doeltreffend.
De plot volgt op een wervelwind aan gebeurtenissen die hun weerga niet kennen. Ik hoop op een vervolg.
Ik las nog niet eerder een boek van Louise Douglas maar ik ben fan. Ik kijk er naar uit om De Siciliaanse erfenis van Louise Douglas te lezen en te recenseren voor de blogtour op 12 december 2025.
Marijo Bakker van FB Boekenwurmen en Meta Gemert van Maaskant Haun hartelijk dank dat ik mee mocht doen aan de blogtour.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Emotionerend mooi hoe er na een definitief afscheid andere armen zijn die een mensenleven in de knop beschermen, liefhebben, inspireren, troosten en behoeden.
Mysterie en wilskracht om de onderste steen boven te krijgen gaan hand in hand. Als alle puzzelstukjes passen en de waarheid blootgelegd volgt een bloedstollende finale die leidt naar de plot.