Oog om.oog tand om tand

Recensie van:
Oog om oog
Tand om tand
Auteur:
Patricia Louise Rutten
Bron: www.oogomoogtandomtand.com
Mijn naam is Patricia Louisa Rutten,
38 jaar op het moment dat dit boek
in druk ging en ik vertel je hieronder graag
meer over de persoon achter dit verhaal
en mijn “boekavontuur”.
Bijna 16 jaar geleden las ik het volgende citaat van een deskundige in een tijdschrift. Ik scheurde het uit en vandaag hangt het nog steeds op mijn koelkast: “Langere tijd in een andere omgeving wonen, verruimt je blik en je horizon. Het vormt je als persoon op een unieke manier.”
Ik kan dit beamen, omdat ik zelf 10 jaar in het buitenland heb gewoond. De levenservaringen, de culturen, de mensen en de plekken die ik tegenkwam, hebben een grote invloed gehad op mijn karakter. Hierdoor ben ik anders gaan denken over de tijd die mij gegund wordt tijdens dit leven.
En zo is dit boek ook ontstaan. Acht jaar geleden begon er spontaan een verhaal in mij op te borrelen. Daarna ging het leven gewoon verder en is het initiële manuscript blijven liggen. Totdat de toenemende onverschilligheid in onze maatschappij mij ertoe aanzette om dit weer van onder het stof te halen in de zomer van 2023. Ik besloot mijn verhaal in de wereld te zetten door mijn boek uit te geven in eigen beheer.
Radicalisering en extremen zijn alomtegenwoordig en zo ook in mijn verhaal. Maar de rode draad doorheen het boek is reflectie. In de ene verhaallijn staat dit op de voorgrond, terwijl er in de andere verhaallijn veel verondersteld wordt, wat leidt tot misvattingen en foute beslissingen.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar pdf ontvangen van de auteur zelf in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij:
Uitgegeven in eigen beheer
Genre:
Roman
Cover en flaptekst:
Oud uitziend symbool op een perkamenten ondergrond. Mooie kleuren, het beeld de cover spreekt mij aan. Roept me lees dit verhaal.
Een heftige en informerende flaptekst.
Mooie tekst:
“De transformatie van het menselijk bewustzijn is niet meer zogezegd een luxe die alleen weggelegd is voor een paar afzonderlijke mensen, maar een harde noodzaak als de mensheid zichzelf niet wil vernietigen.”
Eckhart Tolle in De stilte spreekt
Quote:
Proloog
‘Daarom is alles fout gelopen. Omdat ik mijn ziel en geluk in de handen van een ander heb gelegd. Want toen jouw opa mij achterliet, nam hij het met zich mee en vond ik het nooit meer terug. Sommige mensen doen iets met je. Ze trekken je zo hard aan dat je jezelf verliest, in positieve of negatieve zin. Ik besefte dit destijds niet, Pia ziet het nog altijd niet en Tom lijkt nu ook ten prooi gevallen. Uit de grond van mijn hart hoop ik dat jij je nooit zal laten vangen.’
Een luid claxonnerende auto deed hem opschrikken. Hij kon hem maar nipt ontwijken en vloekte spontaan. Al jaren had hij niet meer aan de wijze woorden van zijn oma gedacht, en heel even bekeek hij de situatie vanuit een ander perspectief.
‘Wie is Elly eigenlijk en waarom heeft ze zo’n effect op mij? Heb ik mij nu al laten vangen zonder dat ik het in de gaten had?’
Harry liep de benen uit zijn lijf, maar het tempo van zijn gedachten kon hij niet bijhouden.
‘Ik dacht dat de scherf van ma’s fles het einde symboliseerde van de verslavingen in mijn leven, maar coke blijkt hardnekkig. Wat ga ik eigenlijk bewijzen in die nachtclub? Ondanks de beruchte reputatie lijkt Elly haar eigen boontjes daar wel te doppen. Dus waarom loop ik nu als een gek achter haar aan?’
Eigenlijk wilde hij zichzelf tot bedaren brengen zodat hij rechtsomkeer zou maken, maar zijn onheilspellende gevoel nam alleen maar toe. De brandstof voor zijn benen. Hij tastte naar het wapen in de halter onder zijn vest en hoopte dat hij het niet nodig zou hebben.
Het verhaal:
Louise is een denker. Ze weet niet waar ze naartoe wil met haar leven en trekt de wijde wereld in. Maar hoe langer haar bezinningstocht duurt, hoe groter de afstand wordt met alles en iedereen. Tot ze Jess ontmoet. Met haar belandt Louise in een verbijsterend avontuur waarin ze een stem geeft aan wie die niet heeft.
Harry en zijn oudere broer Tom kennen een hartverscheurende start in het leven. Maar dankzij hun liefdevolle oma hebben ze daar zelf nooit iets van gemerkt. Tot de duisternis hun bestaan weer inhaalt en Harry op zijn dertiende geconfronteerd wordt met alle miserie die zijn ouders met zich meebrengen: drank, drugs en een bloedhekel aan verantwoordelijkheden. Zijn leven verandert in een dramatische draaikolk die iedereen meesleurt. Hoe kan hij vermijden om ook meegezogen te worden?
De leefwereld van Louise en die van Harry lijken mijlenver uit elkaar te liggen. Het is onwaarschijnlijk dat hun paden ooit zouden kruisen. En toch … Niets gebeurt toevallig.
Dit verhaal kaart problematische kwesties uit onze samenleving vlijmscherp aan en zet aan tot (zelf)reflectie en meer bewustzijn. Hoe goed ken je jezelf? Stel je je wel eens vragen bij jouw keuzes en het leven dat je leidt? Hoe goed ken je iemand anders? Weet je wat er werkelijk omgaat in de mensen die je liefhebt? Iedereen worstelt met iets, maak je hun strijd makkelijker of moeilijker?
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal is tweeledig: enerzijds volgen we de levens van Louise en Jess en anderzijds die van Tom en Harry. Louise is een jongedame die zoekende is naar haar plek in deze wereld. Wat voelt ze, is het leven dat zij leeft waardevol genoeg om geleefd te worden of is het maar een saai en staccato ritme dat ze volgt? Nadat ze de wijde wereld intrekt is het alsof ze uit een mist ontwaakt en er een helder nieuw en haarscherp licht op haar levenspad schijnt. Ineens ziet ze welke betekenis zij met haar bestaan aan deze wereld kan geven. Als ze dan Jess ontmoet bundelen ze hun kennis en krachten. De schrijfstijl is beeldend en filmisch. De sfeer en de toon zijn intens. Ik werd meegesleurd in een wervelwind aan gebeurtenissen die ik met al mijn zintuigen meemaakte. Ik las dit boek niet ik verdween in dit verhaal en was overal bij.
Anderzijds het verhaal van Tom en Harry. Twee broers die al vanaf het moment dat de ooievaar ze afleverde geslagen werden door het leven Geen warm en veilig nest van diegenen die aan de oorsprong van hun bestaan stonden. Gelukkig bestaan er op aarde nog reddende engelen en hebben ze in dit geval het liefdevolle gezicht van hun oma Eleanora. Zij ziet, hoort, koestert, troost en vormt de jongens. Samen met een trouwe bondgenoot op vier poten. Het geluk lijkt niet op te kunnen. Totdat een reeks hartverscheurende gebeurtenissen de wereld gitzwart inkleurt. Mijn emoties gingen alle kanten op. Felle boosheid. Ontgoocheling. Verdriet. Angst dat niets meer goed zou komen. Zoveel destructie en tomeloos geweld. Met alle hens aan dek op het rechte pad proberen te blijven ook al zitten er scherpe bochten in. De erfenis in DNA nekt je die en ga je dezelfde naar de afvoerput leidende weg als degene die ervoor zorgden dat je naar deze aarde kwam.
De afwisseling van de verhalen van Louise en Harry en Tom werd duidelijk aangegeven.
Louise en Jess etsten hun aanwezigheid in mijn hart en ziel. Ik werd getuige van hun gedachten en gevoelens. Hun (innerlijke) gevecht tegen onrecht aangedaan aan hen die geen verweer hebben vond ik heftig en hartverscheurend. Afschuwelijk en verdrietig. De represailles waren intens en deden me in de verte ook wel denken aan een boek van Nanesa al was dat meer vanuit individueel oogpunt. De perspectieven in dit verhaal zijn kraakhelder en goed uitgekristalliseerd door de auteur. De personages zijn levensecht en bestaan niet slechts op papier. Ze gaan de dialoog met elkaar aan en maken een duidelijke ontwikkeling door. Ze vinden hun innerlijke vlam of drive en gebruiken die met alle vernuft en kracht die zij bezitten. De verhalen verweven op een gegeven moment op ingenieuze wijze met elkaar. De gezamenlijke strijd is zwaar en gevaarlijk maar de climax die leidt tot de plot is bevredigend.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De personages zijn gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt. Beide verhaallijnen bevatten diep gelaagde elementen. Je wordt meegenomen in een maalstroom aan gebeurtenissen die hun weerga niet kennen. Dit verhaal was hartverscheurend, vol passie, overtuiging, vlijmscherp en met een stevig gefundeerd perspectief. Beide verhaallijnen verweven zich met elkaar.
De huidige problematiek in onze samenleving wordt genadeloos blootgelegd en belicht.
De quotes vind ik iedere keer passend. Misschien nog eens een uitgave van het quote boekje behorende bij dit verhaal.
Ook het paard als krachtdier en dat spiegelende effect deed mij veel. Ik voelde me weer dat paardenmeisje van weleer. Een fantastisch gevoel.
Ik lees en recenseer graag meer boeken van Patricia Louise Rutten. Zij weet een boodschap over te brengen op haar lezers, ik ben fan.