Panter wil niet praten.

Recensie van:
Panter wil niet praten
Auteur:
Kaj Driessen
(Amsterdam) schrijft sinds de middelbare school gedichten en verhalen waarin hij zijn eigen werkelijkheid creëert. Naast zijn werk als regisseur voor film en televisie schrijft hij nu ook prentenboeken. Kenmerkend voor zijn werk is de combinatie van luchtige, humoristische invalshoeken en thema’s die voor hem zowel nu als in zijn kindertijd belangrijk zijn en waren, zoals eenzaamheid en durven zijn wie je bent.
Illustraties:
Iris van der Veen
Is met een potlood en een schetsboek in haar hand het gelukkigst. Ze werkt met rijke kleuren en maakt gebruik van structuren om diepte te creëren. Ze gebruikt traditionele materialen als potlood, inkt, gouache en aquarel, maar ook digitale middelen of een combinatie daarvan. Haar werk is sferisch te noemen, met veel zeggingskracht. Het liefst maakt ze illustraties die het hart raken.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar hardback ontvangen van uitgeverij Samsara Books in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij:
Samsara books
Genre:
Jeugd (6+)
Een avontuurlijk boek over jezelf mogen en durven zijn.
Cover en flaptekst:
Ik zie de silhouetten van links een kip en rechts een panter in het struikgewas. Ze kijken uit over een terra en roodachtig gekleurd landschap. Ik denk gelijk wat een wonder dat ze naast elkaar zitten want ze zijn toch aartsvijanden. Dat triggert mijn nieuwsgierigheid. Ik wil gaan lezen.
De flaptekst is informerend maar ook mysterieus.
Een qr code waarbij staat: laat dit verhaal tot leven komen – je kunt dit boek ook beluisteren dat vind ik een waardevolle toevoeging.
Mooie tekst:
Als kind was ik net als Panter. Ook ik had het geluk op een dag Kip tegen te komen. Samen beleefden we mooie avonturen, en dat doen we nog steeds. Door kip durfde ik mezelf te zijn, durfde ik mijn verhaal te doen en durfde ik dat op te schrijven. En nu? Ik gun het iedereen Kip tegen te komen. En mocht je ooit een Panter ontmoeten, luister dan naar zijn of haar verhaal.
Kaj Driessen
Quote:
Achterin het boek.
Vanwaar de keuze voor deze quote? Voor mij vertelt dit de essentie van dit verhaal. En ikzelf?
Ik herken me in Panter. Ik werd altijd gepest (de nijlpaarden en hyena’s) en verstopte me dan thuis. In het klaslokaal verstopte ik me in mijn geest. Alles om maar niet opgemerkt te worden. Waarom ik gepest werd? Ik weet het niet. Uit jaloezie of uit verveling. Het heeft me getekend.
Ik ben nu 49 jaar, moeder van 3 en getrouwd. Maar ik kamp nog met depressies, PTSS en een laag zelfbeeld. Dat gun ik mijn kinderen niet.
Mijn man is als Kip en hij beschermd mij met alles wat hij bezit. Om de hyena’s en nijlpaarden te weren. En mocht hij die van vroeger tegenkomen dan pikt hij ze de ogen uit.
Zo goed dat deze boeken er zijn. Ook goed materiaal voor op scholen in de anti pest week.
Wat is jouw verhaal?
Heb jij je – net als Panter – ook ooit verscholen tussen de struiken van de savanne of ergens anders? Waarom deed je dat?
Lijk jij meer op Panter, of op Kip met een uitroepteken? Of lijk je misschien op een Nijlpaard of Hyena uit dit verhaal? En wat maakt dat je dat vindt?
Hoe zou het voor jou zijn om Kip een keer tegen te komen? Wat zou jij haar over jezelf willen vertellen?
Hoe denk je dat jij je zou voelen als de Nijlpaarden en de Hyena’s jou zouden uitlachen?
Kip zorgt ervoor dat Panter niet uitgelachen wordt door te zeggen ‘Stop’. Wat zou jij doen als je ziet dat iemand uitgelachen wordt?
Het verhaal:
Panter sluipt over de savanne en hoopt dat niemand hem ziet of hoort. Hij denkt veel na, maar spreekt zijn gedachten niet graag uit. Panter voelt zich anders dan anderen. Hij komt niet goed uit zijn woorden, en niemand heeft het geduld om naar hem te luisteren. Tot op een dag…
Bonjour!
Daar is Kip! Ze heeft zin in een goed gesprek, niet wetende dat Panter helemaal niet van praten houdt. Maar waarom houdt Panter niet van praten?
Mijn leesbeleving:
Een schitterend geïllustreerd boek. In de begeleidende brief bij het boek staat over dit boek geschreven: Panter wil niet praten is een rijke vertelling over jezelf mogen zijn en jezelf durven zijn. De sprekende illustraties zijn soms gedetailleerd, dan weer schetsmatig; ze spelen met schoonheid en imperfectie. Net als Panter. Ik sluit mij hier volkomen bij aan.
Vanuit de teksten voel je al aan dat Panter hevig worstelt met het feit of hij zichzelf mag zijn, hij zondert zichzelf het liefst af. Hetzij in gedachten verzonken of in het struikgewas. Kip ziet hem zoals hij echt is: een stoere en prachtige Panter maar bovenal één die als hij spreekt daadwerkelijk wat te melden heeft. Die een hart van goud heeft en niet tegen onrecht kan. En als hij eenmaal vriendschap gesloten heeft dat voor het leven is. Als de vriendschap door externe factoren bedreigd wordt dan verdedigt hij deze met alle kracht die hij bezit. Je voelt de emoties van Panter van schaamte, van eenzaamheid, van afschuw over zichzelf. Dat maakt je verdrietig omdat je geneigd bent om hem toe te roepen dat hij zowel van binnen als buiten een prachtige en welkome verschijning is. Van waarde is in een wereld waarin schoonheid pijn doet aan je ogen omdat deze perfectie tot in de puntjes impliceert. Een wereld waarin succes, macht en aanzien nummer een zijn en waar mentale worstelingen, zelfbeeld en imperfectie onder geschoffeld worden.
En inderdaad de illustraties tonen de schoonheid van Panter maar ook zijn minder perfecte kanten. Laten we van elkaar accepteren dat beide recht hebben op een bestaan. Laten we mensen die dat zelf om welke reden dan ook niet kunnen een stem geven als zij deze zelf niet kunnen of durven vinden. Behandel een ander zoals jezelf behandeld wilt worden. Zoals Cindy Lauper al zo mooi zong : I see your true colors and that is why I love you.
Ga geen mensen en in dit geval dieren uitsluiten op basis van uiterlijk, handicap, kleur, religie of geaardheid. Iedereen heeft evenveel rechten en is van dezelfde waarde. Iedereen is als een parel in Gods hand dat vind ik ook een mooie uitspraak. Dit verhaal schenkt troost en hoop. Ikzelf ben volledig arbeidsongeschikt door PTSS, depressie en Niet Aangeboren Hersenletsel. Het leven is daardoor niet gemakkelijk. Maar ik probeer mij te omringen met op “Kip” gelijkende mensen als mijn man en anderen. Die mij zien zoals ik ben en mij niet veroordelen en zich niet wegdraaien als ik een luisterend oor nodig heb. Ook mijn hond biedt mij veel liefde en steun en houdt van me zoals ik ben. Zolang ik haar maar uit laat en goed verzorg.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Ik heb genoten van dit verhaal. De boodschap raakte mij diep. De illustraties laten het verhaal nog meer leven en geven het nog meer cachet. Laten we van elkaar leren. Geduldig en onbevooroordeeld zijn in een polariserende en individualistische maatschappij. Ik vond het ook geweldig dat dit boek ook te beluisteren is via een QR- code. Alsof je overal zelf bij bent. De al beeldende schrijfstijl wordt nog beeldender en zelfs filmisch. Alles komt nog meer binnen en blijft nog langer na resoneren in je lijf en psyche.
Dit boek heeft mij veel gebracht en ik hoop dat het de harten van velen mag raken maar ook een bewustwording op gang mag brengen.