Zwarte Draad

Recensie van:
Zwarte Draad
Auteur:
Lineke Breukel schreef meerdere literaire thrillers, waaronder de succesvolle trilogieën Vluchtspel en IJsblauw. Daarnaast publiceerde ze twee boeken over haar emigratie naar Zweden en Moeder is boos, een biografie van een incestslachtoffer. Haar thriller Kwaad zaad werd genomineerd voor de Vrij Nederland Publieksthriller van 2024.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen van September uitgeverij in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour, nadat ik de door Marijo Bakker op FB BoekenWurmen georganiseerde winactie won.
Uitgeverij:
September uitgeverij
Genre:
Psychologische thriller
Cover en flaptekst:
Een zwarte achtergrond met blauwe rondjes. Een zwart, lijkt wel verkoold of met teer besmeurd, touw dat zich gedraaid heeft in een acht vorm. Rode oranje vonken lijken ertussen te schijnen.
De flaptekst is naast informatief mysterieus en ongelooflijk spannend.
De auteursfoto en informatie vind ik een waardevolle toevoeging.
Het verhaal:
In haar vrije tijd onderzoekt Josie graag cold cases. Samen met haar nicht Fran duikt ze in onopgeloste zaken van verdwenen jonge vrouwen. Als ze op een gegeven moment een zaak weten op te lossen, geeft dat Josie inspiratie voor een lang gekoesterde droom: het schrijven van een thriller.
Met Fran als kritische meelezer begint ze aan een gruwelijk verhaal rond een gevaarlijk hoofdpersonage. Maar al snel merkt ze dat het soms beter is om je gedachten voor je te houden; om je fantasieën niet openbaar te maken en anderen daarmee te inspireren. Want voor je het weet speel je ongewild een rol in je eigen verzonnen verhaal.
Mijn leesbeleving:
Hiervoor las ik het boek Kwaad zaad. Een verhaal met een intens duistere sfeer setting. Maar diep gelaagd, met een uitstekend uitgewerkte cast aan personages en zeer beeldend en filmisch geschreven. Wegleggen was geen optie. Ik las het boek in minder dan een dag uit.
Zwarte draad kenmerkt gelijk weer het schrijftalent van Lineke Breukel. Het verhaal wisselt razendsnel maar duidelijk tussen de beginselen van het door personage Josie geschreven verhaal. Maar zo ongelooflijk intens geschreven dat je gelijk het verhaal ingesleurd wordt. De rillingen liepen me over de rug en de adrenaline vierde hoogtij. En dan is er nog de grote mysterische verschijning die maakt dat je een beklemmend gevoel krijgt. De personages zijn met oog voor detail uitgewerkt. De auteur heeft ze tot leven gekust. Ze bestaan niet slechts als namen op het papier. Ze gaan op een actieve manier de dialoog met elkaar aan. Ze maken een ontwikkeling door die je op je grondvesten doet schudden. Eigenlijk vertrouwde ik niemand en was ik continu op mijn hoede, puzzelde ik mee om dit mysterie te ontrafelen. Een kat-en-muisspel dat zijn weerga niet kent. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Ze zijn hartverscheurend, macaber, duister, ze tonen je op fascinerende wijze de werking van de menselijke psyche. Maar ook de zeer dunne lijn tussen fictie en non-fictie. Dat is zo subliem, zo vlijmscherp en zo waanzinnig goed verwerkt in dit verhaal dat je continu geboeid door blijft lezen. Ook hier was stoppen met lezen geen optie. Helaas moest ik mooi terug keren naar de dagelijkse werkelijkheid voor mijn rol als echtgenoot van, moeder van etc. Maar daarna dook ik weer op de bank en verdween opnieuw in het verhaal. Een verhaal dat me van mijn kruin tot in mijn tenen raakte.
De afwisseling tussen opgejaagde, de jager, het slachtoffer en de agressors was prachtig gedaan. Met oog voor detail en het sterke feit dat de gevoelens en belevingen van de personages de mijne werden. Ik voelde, zag, proefde en hoorde alles wat zij doormaakten. Het benam me vaak de adem en zorgde ervoor dat mijn emoties en zintuigen op topniveau aan het werk gezet werden. De weg naar de plot is continu spannend en als dan de nevelen verdwijnen en de waarheid naar boven komt dan komt dat als een mokerslag binnen. Woede, verdriet, ontgoocheling maar ook angst maakten zich van mij meester. De finale tot aan de plot is ongelooflijk heftig maar ook hier valt het op dat het tot in de puntjes georkestreerd is. Alle verhaallijnen komen samen en zorgen voor een slot dat je niet voor mogelijk houdt. Het recht zegeviert en alles wat er in het verleden gebeurde en wat familiebanden ontwrichtte wordt in een nieuw licht gezet, opnieuw geheeld en verbonden door het begin van nieuw leven. De verwondering en vertedering brengt mensen samen en is in staat diepgewortelde trauma’s en gruwelijke gebeurtenissen de ruimte te geven om te helen. Niet dat alles dan gelijk pais en vree is maar je komt een eind op weg.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
En perfect uitgewerkte verhaallijn. Personages die gedetailleerd uitgewerkt zijn. De toon en de sfeer worden vanaf de eerste letter gezet. Als lezer nemen die volledig bezit van je. Daardoor blijft je continu geboeid door lezen. De dagelijkse wereld verdwijnt en maakt plaats voor die in dit verhaal. Het concept een verhaal in een verhaal vind ik subliem uitgewerkt. Net als de leerzame en intrigerende wereld van het oplossen van cold cases. Lineke Breukel zorgt ervoor dat de lezer in het hoofd kan klimmen van de personages en zo hun psyche en gedrag minutieus leert kennen.
Een verhaal kent vaak een rode draad maar dit verhaal heet met recht zwarte draad. Zo macaber, huiveringwekkend, inktzwart en hartverscheurend. Maar ook een verhaal over doorzettingsvermogen, passie voor datgene wat je interesseert, liefde, humor soms zwarte.
Ik heb wederom gehuiverd maar ook genoten. Mijn emoties werden flink op de proef gesteld. Alle boeken die Lineke Breukel schreef of nog gaat schrijven, ik zou ze graag lezen en recenseren. Ik ben fan.
Stephen King en co kunnen nog veel leren.
Till sist….
När kärleken i slutet av berättelsen fick namnet Björn rann tårarna nerför mina kinder. Björn är vår sons namn. Han påbörjade aldrig sin livsresa.

Den 14 augusti 2015 var han dödfödd. Han var frisk. Han leker nu i Himmelska trädgårdarna.

Men det är fortfarande ett vackert och kraftfullt namn. Det är underbart att en livsresa kan levas och upplevas. Jag har fortfarande två friska döttrar, men känslan av förlust finns kvar.
Toen op het einde van het verhaal liefde de naam Björn kreeg toen liepen de tranen over mijn gezicht. Björn is de naam van onze zoon. Hij is nooit aan zijn levensreis begonnen.
Op 14 augustus 2015 werd hij stil geboren. Hij was gezond. Hij speelt nu in de Hemelse tuinen.
Maar het blijft een mooie en krachtige naam. Mooi dat een levensreis wel levend en wel geleefd mag worden. ik heb nog twee gezonde dochters maar het gemis blijft.