De Royals, Geheimen

Daar was die dan, het derde deel van de Royals Geheimen. We hebben er even op moeten zitten wachten. Maar dat was het zeker wel waard, of toch niet…? Zoals je in mijn andere review hebt kunnen lezen was ik niet zo’n fan van het tweede deel van de boekenserie, De Royals Verraad. Terwijl ik van het eerste deel De Royals Verleiding, echt hele erge fan was. Ik gaf mijn te hoge verwachtingen de schuld dat ik het tweede deel van het boek minder vond. En dan is er nu deel 3, zouden mijn minder hoge verwachtingen ervoor zorgen dat ik de boekenserie weer leuk begin te vinden?..

De Royals Verraad eindigde met een enorme cliffhanger en dat was maar goed ook, want hierdoor wou ik ondanks mijn teleurstelling toch deel drie nog kopen. Reed wordt verdacht van de moord op Brooke. Steve, de biologische vader van Ella is opgestaan uit de dood en Easton heeft nog steeds last van zijn verslavingen. Kortom er is weer één en al chaos.

Wat vond ik ervan?

Eerlijk gezegd kan ik er mijn vinger niet op leggen. vond ik het nou leuk of toch niet? Het derde deel is eigenlijk een combinatie van het eerste deel, verleiding en het tweede deel verraad. Het eerste deel vond ik echt geweldig en tweede deel juist niet.

Wat ik erg leuk vond is dat het verhaal een totaal andere wending heeft gekregen. Het draaide nu niet alleen maar om Reed en Ella maar nu ook om de moord op Brooke. Gaat Reed de bak in? Overleefd Ella wel nog zo’n drama? Het werd een beetje een thriller/detective verhaal en laat nou dat net iets zijn waar ik dol op ben. Er kwam ook weinig herhaling in voor, wat juist wel gebeurde in het tweede deel van de boekenserie. Dat Reed Royal eindelijk eens op zijn plek werd gezet door de aanklacht en dat zijn pappie hem niet kon redden, vond ik heerlijk om te lezen. Daarnaast was ik blij dat we weer vanuit Reed konden lezen en niet alleen vanuit Ella.

Wat vond ik minder

De schrijfstijl van Erin Watt is mij een beetje tegen gaan staan. Ik had soms het gevoel dat ik een boek zit te lezen dat geschikt is voor 8 tot 12 jaar, vooral als ik vanuit Ella las. Ondanks dat ik er ontzettend snel doorheen las, mocht het van mij allemaal wel wat gedetailleerder. In het eerste boek en zelfs bij het tweede boek kreeg ik echt zo’n ‘Feel Good Feeling’ maar bij dit laatste deel had ik dat totaal niet. Dat mistte ik wel, want dat was één van de redenen dat ik door wou blijven lezen.

De personages

Wat ik erg jammer vond is dat de andere broers, Easton, Gideon en de tweeling niet zo’n grote rol meer hebben in het boek. Ze komen er nog weinig in voor en als ze er in voorkomen lieten ze niet echt een verpletterende indruk achter. Aan Steve, de vader van Ella heb ik mij dood geëerd maar dat was denk ik ook de bedoeling van Erin Watt, je moest voelen wat Ella zou hebben gevoeld. Ella zelf vond ik in sommige hoofdstukken nog steeds een naïef kinderachtig persoon, de manier waarop zij zich gedroeg en dacht, alsof het een 12/13 jarige was die net in haar puberteit kwam. Maar in andere hoofdstukken kwam ze juist weer heel bo Reed daarin tegen vond ik weer wat volwassener overkomen. In deel twee vond ik hem net zoals Ella ook kinderachtig. Callum vond ik in dit deel een zwak persoon die niet opkwam voor de mensen die hem nodig hadden.

Het slot

Wat ik erg goed vond aan het slot en aan überhaupt het hele boek, je kon het einde echt niet raden. Je moest en zal doorlezen, wou je weten hoe het eindigde. Het slot was dan ook ontzettend spannend maar ook een beetje…. Ja afgeraffeld is niet het juiste woord, maar er gebeurde ineens zoveel in één hoofdstuk. Ik ben blij dat er geen open einde was. Het deel van Ella en Reed is nu afgesloten en ik ben zeer benieuwd naar het volgende deel Fallen Heir. Hierin speelt Easton de hoofdrol.

Ik geef dit boek 3 sterren omdat het erg leuke aspecten had maar ook een paar minder leuke aspecten.