Bijzonder verhaal

“Wie om zichzelf kan lachen, is nooit belachelijk”

In dit boek draait het om Zaya. Sinds ze jong is heeft ze een fobie voor water en na het vroege verlies van haar vader probeert ze alles wat met water te maken heeft te vermijden, zelfs douchen vindt ze lastig. Door dit verleden wordt ze op school vaak gepest. Wanneer de klas gaat zeilen, probeert Zaya weg te lopen en botst ze per ongeluk tegen een auto. Achter het stuur zit Ab Jongbloed, een bekende tekenleraar. Terwijl de rest gaat zeilen, neemt hij haar mee naar een terrasje en komen ze met elkaar in gesprek. Ze gaan samen tekenen en Ab zegt tegen haar: “je wordt een hele grote”. Toevallig is hij de oom van haar klasgenoot Willem.

Niet veel later vertrekt een groep van ongeveer acht mensen, waaronder Ab en Willem, voor tien dagen naar Schotland om te tekenen. Last minute komt er een plekje vrij en Zaya besluit mee te gaan, zeker omdat haar moeder Jettie met haar nieuwe vriend gaat varen op de Middellandse Zee, iets waar Zaya door haar fobie helemaal geen zin in had. In Schotland beleeft ze een geweldige tijd, leert ze de groep beter kennen en groeit Ab voor haar uit tot een soort opa. Maar de vraag blijft, zal ze daar ook eindelijk haar angst voor water onder ogen durven zien en als herboren terugkeren?

Dit was de eerste keer dat ik iets las van deze auteur en ik moest wennen aan haar schrijfstijl, soms vond ik het wat van de hak op de tak waardoor ik het verhaal niet altijd goed meekreeg. Ook de vele personages maakten het af en toe verwarrend. De thema’s kwamen wel duidelijk naar voren, vooral het pestgedrag van de kinderen en hoe de juf en meester daarmee omgingen vond ik heftig.

Ze namen haar totaal niet serieus en de gymjuf maakte haar zelfs belachelijk. Mooi vond ik dat ze in Schotland helemaal opbloeide en steun kreeg van de mensen om haar heen, iets wat ze thuis niet had en waardoor ze zich vaak alleen en onbegrepen voelde. Het einde vond ik verrassend en een mooie toevoeging aan het verhaal. Dit young adult verhaal gaat vooral om het zien, wat we waarnemen hangt niet alleen af van hoe onze hersens werken maar ook van wie we zijn. De boodschap is dat je soms meer kan dan je denkt, als je je eraan overgeeft om het gewoon te doen.