Genieten tot het eind

“Niemand wist precies hoe verder te leven, allen maar hoe te overleven”

Tess werkt als accountant bij een bedrijf waar haar goede vriendin Ananya inmiddels haar leidinggevende is. Terwijl Ananya volledig opgaat in haar werk, voelt Tess die passie niet. Ze vraagt zich steeds vaker af of dit werk wel bij haar past, maar houdt vol om haar vaste lasten te kunnen betalen.

Sinds haar vader Jan een herseninfarct kreeg en aan het revalideren is, probeert Tess zoveel mogelijk voor hem klaar te staan. Hij vraagt haar vaak om langs te gaan bij zijn volkstuintje op De Groene Meander. Voor Tess is dat moeilijk, want na wat er dertien jaar geleden is gebeurd, heeft ze die plek gemeden uit angst dat alle nare herinneringen terug zouden komen.

Wanneer ze uiteindelijk toch naar de tuin gaat, komt ze daar onverwachts Rayan tegen, de vroegere beste vriend van haar broer Kevin. Zijn uiterlijk is veranderd, met meerdere tatoeages, zelfs een spin in zijn nek, maar het zien van hem roept meteen een brok in haar keel en brengt oude herinneringen naar boven.

De vraag is of Tess het verleden onder ogen durft te zien, en of Rayan daarin misschien een belangrijke rol zal spelen.

Vlinders en violen is het tweede deel van de serie en is weer een heerlijke feelgood, ik vond deze nog mooier dan het eerste deel. Dit kwam denk ik ook door de emotie die erin zat en wat Tess allemaal had meegemaakt. Ik vond het verdriet dat bij vader en dochter te zien was erg mooi in het verhaal naar voren komen. Een aantal tuinders die we al eerder hadden ontmoet hadden ook een kleine bijrol in dit verhaal. Het tempo van het verhaal was lekker vlot en absoluut niet langdradig. Het is een heerlijk boek om bij weg te dromen en een kleine waarschuwing: je kan het niet wegleggen.