Emoties, Gevoelens, Trauma: De levende wezens van Lockwood Manor zijn interessanter dan de dode.

Gelezen voor Fantasywereld alwaar de recensie binnenkort zal komen te staan. Een Gothic Mystery Novel, zie ik in veel recensies. En de vele verwijzingen en elementen in het verhaal wijzen daar ook nadrukkelijk op.

Hetty Cartwright is als klein meisje geadopteerd door een ouder echtpaar die hun zoons verloren zijn in de boerenoorlog. Hetty is een slim meisje die dol is op boeken en op leren. Een houding die haar niet in dank wordt afgenomen. Sterker nog, wanneer haar geadopteerde vader overlijdt breekt haar moeder met haar. Want Hetty studeert en leert, in plaats van dat ze trouwt met een rijke vent. Worstelend met het gebrek aan een ouderfiguur, een 'moeder' die nog leeft maar haar als mislukking ziet en buitensluit, en het heersende misogynisme, start Hetty's avontuur wanneer ze aankomt bij Lockwood Manor, een zeer groot pand op het platteland.

Hetty is gepromoveerd en moet erop toezien dat de opgezette dieren van het Natuurhistorisch museum een veilig plekje hebben in Lockwood Manor nu de tweede wereld oorlog dreigt. Het is 1939.

Een groot huis vol verlaten kamers, personeel dat stopt omdat het er zou spoken, taxidermie, opgezette dieren die zomaar verdwijnen, verschijningen in de nacht, een dochter die recent haar moeder en oma verloren is, een heer des huizen die nauwelijks een goed woord over vrouwen heeft - de opzet voor een spannend mysterie in gothische stijl.

Maar dat is dit niet.

Sterker nog, dit verhaal is beter te lezen als de beleveniswerelden en de emoties van twee vrouwen: Hetty en Lucy (de dochter van Majoor Lockwood). Hoofdstukken volgen afwisselend beiden dames vanuit de ik-vorm. Soms Hetty, soms wanneer het cursieve tekst is Lucy. En daarmee krijg je als lezer een inkijkje in beiden dames die veel gemeen hebben. Hun worsteling met ouders, met verlies, met het feit dat ze vrouw zijn en de vooroordelen die daarbij komen kijken, en tevens ook hun eigen gevoelens voor elkaar.

Het verhaal is daardoor redelijk voorspelbaar, al na de eerste pagina's had ik geraden hoe het verloop zou zijn. Omdat de belevingswerelden zo worden uitgemolken - pardon dat ik het zo zeg- en erg op elkaar lijken, zeker aan het begin, is het tempo van het verhaal traag. Als je wacht op mysterie, op actie, op spooktaferelen, dan duurt de tekst wel ERG lang. Dus daarvoor moet je dit boek niet lezen. De kaft is zeer aantrekkelijk maar ietwat misleidend bij de stijl van het boek. Ik neem het woord liever niet in de mond maar het boek is qua spanning ietwat saai, omdat het traag opbouwt en meer over emoties gaat. Dus ga er met de verwachting in dat je gaat lezen over mensen en hun strubbelingen. En om een kleine spoiler te geven, een kleine waarschuwing voor een trigger, er is ook sprake van seksueel misbruik met een minderjarige in dit boek.

Dus al lijkt dit boek over de opgezette dierencollectie te gaan, het gaat meer over de verwrongen gevoelens van twee jonge vrouwen en de mensen om hen heen. De bediendes, de heer des huizen. Emoties, gevoelens, trauma en (verboden) liefde.