Veel humoristisch getinte dialogen

allemaal flink ondergedompeld in de Vlaamse, Bourgondische leefstijl, staan garant voor enkele uurtjes leesplezier.,Het was begin 2010 dat Ludo Geluykens' debuut Moord op de scheidsrechter is verschenen. In een Bourgondische ambiance waar Vlaanderen zo bekend om is, liet hij commissaris Bruno Somers en hoofdinspecteur Paul de Winter hun werk doen.
Dit koningskoppel staat weer aan de start voor het oplossen van veel criminele vraagstukken die ontstaan in het doorgaans zo rustige plaatsje Lier. Aanleiding vormt een mislukte schilderijwissel. De locatie is het landgoed van de puissant rijke familie la Faille. Het gehele verloop is ondergebracht in Geluykens tweede verhaal, Adellijke intriges.
De gangster Carlo Castellano moet op het kasteel van baron Jean-Louis de la Faille een echte Monet ongeziens omruilen voor een vals exemplaar. Dit in opdracht van zijn gangstervriendje Benito Sahli die daarbij geholpen wordt door de zoon van de baron, Robert de la Faille.
De omruilactie lukt zij het dat de baron dit niet overleeft. Zoonlief is hier erg van onder de indruk en weigert het certificaat van echtheid aan Benito te overhandigen. Hij verwacht dit nog nodig te hebben bij het politieonderzoek dat door Bruno Somers en Paul de Winter inmiddels is opgestart.
Benito, die het certificaat nodig heeft voor de verkoop van het originele schilderij, weigert hier op te wachten en neemt zijn maatregelen.
Somers en De Winter proberen via sporenonderzoek en ondervragingen achter het verloop van de actie te komen en zo de moordenaar van de baron op te sporen.
Het siert Ludo Geluykens dat hij in zijn tweede boek in het geheel niet afwijkt van zijn eerder beproefde stijl. In goed leesbaar, flink Vlaams gekruid Nederlands, weet hij de lezers te vermaken. Veel humoristisch getinte dialogen, allemaal flink ondergedompeld in de Vlaamse, Bourgondische leefstijl, staan garant voor enkele uurtjes leesplezier.
Het gaat Geluykens hierbij niet om de spanning, dader en slachtoffer zijn immers bekend omdat de lezer getuige is van alle criminele activiteiten. Het zwaartepunt van het verhaal zit in de wijze hoe Somers en De Winter zich naar de oplossing “worstelen”.
Dat daarbij het “op café gaan” tot een bijna dagelijkse routine wordt verheven, kan niemand tijdens het lezen ontgaan. Evenmin als de altijd goed overkomende Vlaamse uitdrukkingen zoals “kuisvrouw”, “amaai”, “zal het gaan ja” en “zeker en vast”.
Door zijn manier van schrijven lijken de moorden, die zeker wel plaatsvinden, minder ernstig te zijn dan in werkelijkheid is.
De verteller kleurt hier de sfeer. En Ludo Geluykens is een goed verteller! Zeker en vast!
Wat na het lezen achterblijft, zijn geen slapeloze nachten of geen enge gedachten. Wel een tevreden gevoel dat lezen van een politiethriller ook ontspanning is en niet altijd zwartgallig hoeft te zijn.