Beetje teleurgesteld

Als grote fan van M.J. Arlidge had ik hoge verwachtingen van dit boek. Zeker omdat ik zijn eerdere samenwerking in de Crime Writer’s Room, Het verkeerde kind, een absolute pageturner vond. Helaas heeft De laatste steen die verwachtingen niet ingelost.

Het verhaal mist diepgang en voelt behoorlijk voorspelbaar aan. Het kabbelt voort en bestaat vooral uit het ondervragen van verdachten, zonder echt veel vaart of spanning. Er worden wel enkele zijverhalen rond nevenpersonages aangehaald om het mysterie wat te verdiepen, maar die blijven vrij oppervlakkig en laten bovendien wat losse eindjes achter.

Ook met het hoofdpersonage Jennie had ik weinig voeling. Ik hou van sterke vrouwelijke personages, maar in dit boek lijkt ze vooral te verdrinken in zelfmedelijden. Pas op het einde, wanneer ze geconfronteerd wordt met een moreel dilemma, ontstaat er een moment van echte spanning en twijfel (dat maar heel kortstondig is).

Kortom, dit is een eenvoudige whodunnit die vlot leest maar het verhaal is niet even spannend en mysterieus als ik gewend ben van Arlidge.