Schilderachtige roman

Dinsdag 25 september 2020, was het Prinsjesdag. Op deze dag wordt de Troonrede voorgelezen door de Koning en vertelt de regering wat de plannen voor het komend jaar zijn en hoe de Rijksbegroting er uit ziet. Deze Prinsjesdag gaat de boeken in als historisch. Allereerst is het nog nooit zo warm geweest op deze dag en is het hitterecord van 1961 verslagen. En werd deze dag geregisseerd door her coronavirus. Iedereen was op afstand, geen rijtocht door het centrum, weinig mensen aanwezig met vooraf mondkapjes die speciaal waren gemaakt. Enfin, U allen kent de maatregelen om zoveel mogelijk bestand te zijn tegen een virus die snel slachtoffers maakt, zich uitermate snel verspreidt en vele slachtoffers kan maken. Social distancing is een begrip geworden in ons leven.

Sluimer heeft ‘De Stilte’ geschreven, een dystopische novelle die zich afspeelt in 2042. Josje wordt geboren op 4 mei 2020, Dodenherdenking en 75 jaar na het beëindigen van de 2e Wereldoorlog. Alleen al in deze dag schuilt al symboliek, een stille dam, net als het jaar 2042, 100 jaar na een oorlogsjaar. Hoe anders is de wereld geworden, en ons Nederland. Er zijn strenge maatregelen van kracht, een economische crisis en politieke aardverschuivingen hebben gezorgd voor een andere wereld. Veel is verboden, waaronder vlees eten, de megastallen zijn gesloten. Het is oneerlijk een leven te nemen. Afstand nemen is de regel geworden. Er wordt streng gehandhaafd. Mensen blijven thuis en worden geïsoleerd.

Vanaf het eerste woord tot het laatste ben je in de ban van “De stilte”. Sluimer penseelt met mooie woorden, prachtige zinnen en woordvondsten een realiteit waarin U en ik liever niet willen leven. Daarnaast schrijft ze met humor. “De Stilte” is behalve het verhaal van Josje ook een wake up call. Deze coronacrisis laat zien dat leven niet alleen draait om geld, macht en economie, maar over de kwetsbaarheid van onze planeet, het misbruik door mensen. In ‘De stilte’ komen deze elementen samen, maar Sluimer voegt er liefde aan toe.