Pesten sucks

De week van het pesten is net weer voorbij en ik las voor de tweede keer Hendriks boek ‘Pispaal’. In het voorjaar mocht ik dit boek al lezen, maar mede door persoonlijke omstandigheden lukten lezen en het schrijven van een recensie minder goed.
Hendrik beschrijft zijn eigen verhaal in ‘Pispaal’ en dat is hier en daar slikken. Het is ontluisterend te lezen hoe iemand zo gepest kan worden, hij wordt letterlijk in elkaar geslagen en de redenen zijn dom, dan is het zijn hoofd, of zijn accent, zijn kleding enzovoorts. Maar het gebeurt steeds weer en Jan wordt er onzeker van maar ook onverschillig. Hij wordt puberaal en geloof me het leven van een puber is niet gemakkelijk. Daar kan Jan over mee praten. Opgewonden worden van alle mooie meiskes, maar zij zien hem niet staan.
‘Pispaal’ is geschreven in een vlotte taal, vaak rauw, plat en kort door de bocht, en verdeeld over een groot aantal korte hoofdstukken. Van de hak op de tak springend, lees je struikelend over de vele ik ik iks Jans verhaal. Dat irriteert wel, maar past ook weer bij zijn verhaal. Gaandeweg vallen puzzelstukjes samen en begin je steeds meer te snappen. Een puberbrein is vaak ook onsamenhangend.
Voor mij persoonlijk zijn zijn seksuele ervaringen en verlangens wel een ver van mijn bed show, mede omdat ik een meisje ben. Dat mocht van mij wel wat minder ook al weet ik dat dat erbij hoort. Jongens zullen daarin zeker herkenning vinden. Voor het verhaal was dit ook niet nodig geweest. Ik vind het daardoor meer een mannenroman, maar dat neemt niet weg dat ik de tweede keer met meer plezier dit boek heb gelezen, mede omdat ik veel meer begreep.