"Man muss noch Chaos in sich haben, um einen tanzenden Stern gebären zu können."

Aldus sprak Nietzsche.
Leon Heuts had een nare jeugd. Een getraumatiseerde moeder, die hij verliet op negenjarige leeftijd voor zijn vader. Die zwaar alcoholicus bleek te zijn, en ook geen 'basis' bood. Maar wat dan wel? Boeken en met name filosofieboeken. Leon Heuts werd journalist, toen filosoof. Maar zijn sombere jeugd bleef hem wel melancholisch belasten. Ook toen hij hoofdredacteur Filosofie Magazine werd. Hij was niet zo een optimist als Rene Gude, toch werkte hij lang als hoofdredacteur.

Leon geeft mooie beschrijvingen van hoe dat allemaal zo ging, met het trauma van zijn moeder, en hoe dat doorwerkte bij hemzelf. Het grootste deel van het boek laat echter zien hoe hij van de destructieve chaos creatieve chaos probeerde te maken. Met als resultaat: jarenlang leuk leven, met drank, een mooi blad, en een doorstomende creatieve dadendrang. En nu? Een boekje met allerlei wijsheden hoe uit het niets, of eigenlijk, uit de chaos, toch iets moois, en goeds tevoorschijn komt, en zal komen - en dat alles in de sociaal-politieke context van politiek, populisme, klimaatcrisis. Wat filosofische inhoud betreft weinig nieuws onder de zon, maar het geheel als persoonlijk verteld essay, wel heel leuk om te lezen, en met de auteur mee te denken, en te "aarzelen" ;-)