Wijze humor

BEVAT SPOILERS!

Toevallig kwam ik hier op, zou een feministische eco-thriller zijn. Niets van dat al! Natuurlijk, de hoofdpersoon is een vrouw, maar vooral ook een mens, dat maar wat aanleeft, maar er gewoon niet tegenb kan hoe ze met de dieren uit het bos omgaan. Ze is oud, en past op huizen van mensen in de winter, die dan in de warmere lagere stad wonen. En er gebeuren moorden in de omgeving, beetje raadselachtig.
Allemaal heel gewoontjes, zou je denken, maar het verhaal krijgt zijn kracht door de meeslepende mysterieuze gebeurtenissen, maar vooral door de bespiegelingen en observaties van de wijze hoofdpersoon. Zwaarmoedig en filosofisch over leven en dood, de mens en de dieren, maar dan weer heel luchtig en concreet. En daardoorheen spint de vrouw astrologische mijmeringen en netten uit door haar gedachten, en weet zo te duiden wat er gebeurt en wat er moet gebeuren. Maar ach, waarom vijf sterren? Die geef ik zelden. De ongelooflijke humor die de vrouw heeft, hoe ze de wereld ziet. Bijna reviaans zou ik zeggen, maar toch weer anders, andere tijd, andere plaats, en best weinig drank. Omdat de vrouw zo inleefbaar is, ga je (ging ik) ook langzaam geloven dat haar wijsheden ook rijmen met de wereld, dus dat de astrologie en alles wat ze ziet en zegt ook zo ongeveer niet alleen haar wereld is, maar ook de wereld is. Want haar diepe - sommige zullen zeggen, 'ronkende' - observaties en kwinkslagen zijn allemaal zo grappig en tegelijk waar. Maar dan naar het eind toe kom je toch tot nog wat verrassingen. Want helaas, helaas, het magisch realisme, want dat is het, dat de vrouw zo vol overtuiging de wereld inbrengt, blijkt toch geschraagd te worden door een heel menselijk handelingpatroon. Wat hier betekent dat de dieren wel slim zijn, maar toch niet zo als de vrouw beweert te denken. En ja, wie zou dan wel al die moorden als wraak voor het dierenleed hebben gedaan? Dat kan de lezer eigenlijk wel raden (hoewel ik dat pas heel laat zag, bedwelmd door de leukheid van de hoofdpersoon)