Er had meer in kunnen zitten

‘Julie en Julia’ had een leuk concept voor een boek kunnen zijn. Twee waargebeurde verhalen worden met elkaar verweven door het kookboek ‘De Kunst van het Koken’ van Julia Child, die één van de eerste tv-koks was van de wereld met haar tv-programma ‘The French Chef’'. Vanwege de uitgebreide manier van kookbeschrijvingen waarin je stapsgewijs leert koken zou ‘De Kunst van het Koken’ een uitermate geschikt kookboek moeten zijn voor thuiskoks zonder keukenpersoneel. En dat wil Julie Powell, die worstelt met een life crises wel eens uitproberen daarom besluit ze om in een jaar tijd alle recepten ad 524 uit dat boek te gaan maken, deze legt ze vast op een blog die uiteindelijk veel bekendheid krijgt. Dankzij deze bekendheid besluit ze haar queeste ook vast te leggen in een boek waarvan ‘Julie en Julia’ het resultaat is. Leuke afwisseling in het verhaal is dat er schuingedrukte dagboekachtige flashbacks in voorkomen die zijn geïnspireerd op de gebeurtenissen die beschreven staan in de dagboeken en brieven van Paul Child (de man van Julia Child) en Julia McWilliams (meisjesnaam van Julia Child), nadeel van deze flashbacks is dat ze niet altijd chronologisch zijn neergezet of grote sprongen maken, wat voor verwarring kan zorgen des te meer omdat je al in het heden en verleden moet switchen. Naast de flashbacks zitten er ook aardig wat stukjes in die geen toegevoegde waarde aan het verhaal brengen, ik kreeg vaak het gevoel dat er van de hak op de tak wordt gegaan alsof er een hyperactief persoon tegenover me zit te praten die overloopt van enthousiasme maar daarbij ook zoveel uitweidt over andere zaken dat ik allang weer ben vergeten waar het eigenlijk om gaat. En ook al is het een karaktertekening toch zou van mij het agressieve grove taalgebruik best wat minder mogen:

‘Soms zou ik Erics hoofd best een paar keer tegen een scherpe steen willen beuken […]’.
p. 240

En het feit dat ik het onverbiddelijk vind dat een auteur die over haar eigen queeste een verhaal schrijft enkele continuïteitsfouten maakt.

‘Daar trof ik mijn man aan in een plas water van tweeënhalve centimeter, die gevoed werd door een krachtige waterstroom uit de leiding achter de wc-pot. […] Ik rende naar de bezemkast voor emmer, kreeg die er alleen niet ondergeduwd, en rende dus naar de keuken voor onze allergrootste kom en zette die onder de spuitende fontein. […] Hoe zetten we de hoofdkraan uit? Schreeuwde Eric boven de bulderende waterval uit. […] Die nacht […] werd besteed aan het om beurten op de badkamervloer zitten terwijl je om de zevenenhalve minuut het water uit de roestvrijstalen kommen moest hozen’.
P. 201/202

(De kom is hier dus altijd nog kleiner dan een emmer en als die er zevenenhalve minuut over doet om vol te zijn dan zal de krachtige, bulderende waterval waarboven geschreeuwd moet worden ook wel meevallen.)

Of:
Dat het hoofdpersonage Julie het heeft over haar stage van acht jaar geleden waar ze David Strathairn leert kennen en hem probeert te verleiden met een gekruide pecantaart met pecanglazuur:

‘Toen hij het stuk taart in zijn mond liet glijden, sperde hij eerst zijn ogen open en vernauwde ze bij het dooslikken tot spleetjes. Hij kreunde zachtjes. ‘Wat verrukkelijk… Hoe kom je hieraan, Julie?’
p. 246

Inmiddels zijn we weer in het heden, acht jaar verder dus daar waar Julie met het kookproject bezig is en dan staat er:

‘Ik had acht Franse taarten gemaakt; een jaar geleden zou zelfs eentje me de das om hebben gedaan.’
p. 307


Kan ik ‘Julie en Julia’ echt niet meer dan één ster geven.