Lezersrecensie
Een zwaar thema op luchtige wijze geschreven
'Zachtop lachen' is een autobiografische debuutroman over traumaverwerking van Malou Holshuijsen. Holshuijsen heeft naamsbekendheid gemaakt als journalist, presentator, programma- en podcastmaker.
'In Zachtop lachen' volgen we het hoofdpersonage Malou voornamelijk in het verleden waar zij last heeft van angsten vanwege een niet verwerkt trauma. Lange tijd lukt het haar om dit trauma te verdringen door het er niet over te hebben en overal grapjes over te maken om maar niet tot haar gevoelens te hoeven komen. Door een traumatische gebeurtenis in het heden krijgen wij als lezer via flashbacks stukje bij beetje te lezen welke traumatische gebeurtenis er in het verleden plaatsgevonden heeft en of het Malou uiteindelijk lukt dit een plekje te kunnen geven. Het verhaal speelt zich dan ook, op enkele pagina’s na, in het verleden af. Doordat de herinneringen niet in chronologische volgorde verschijnen, herhaaldelijk met grote sprongen in de tijd heen en weer schieten en je in de herinneringen ook weer te maken krijgt met herinneringen komt het hele verhaal verwarrend over. Ook al heb ik deze schrijfstijl zelf niet als prettig ervaren, tegelijkertijd besef ik mij dat deze techniek ook de kracht van het verhaal is, want net als Malou, die wat verward is doordat zij de traumatische gebeurtenis geblokkeerd heeft en zich daardoor niet alles meer herinnert krijg je een legpuzzel voorgeschoteld of zoals Malou zelf zegt:
"Het lijkt alsof ik al die tijd een legpuzzel aan het oplossen was. […] Maar de oplossing was helemaal geen legpuzzel, de oplossing was een cryptogram."
p.260
De kunst van dit verhaal is dan ook om het verhaal over je heen te laten komen en Malou zelf het cryptogram te laten oplossen. Doordat er verder geen hoogstaande literaire technieken worden toegepast krijg je dan een verhaal dat makkelijk wegleest. Wel iets te makkelijk naar mijn zin. Aan de ene kant is het knap dat een zwaar thema op zo’n luchtige manier is geschreven, bijna net zo luchtig als Malou met de traumatische gebeurtenis omgaat tijdens de ontkenningsfase. Toch zorgde dit er samen met de eveneens luchtig afgeronde hoofdstukken voor dat ik een sterke spanningsboog miste, waardoor ik het boek makkelijk kon wegleggen en ook niet de sterke drang had om het boek weer op te pakken.
Zachtop lachen krijgt van mij drie sterren
'In Zachtop lachen' volgen we het hoofdpersonage Malou voornamelijk in het verleden waar zij last heeft van angsten vanwege een niet verwerkt trauma. Lange tijd lukt het haar om dit trauma te verdringen door het er niet over te hebben en overal grapjes over te maken om maar niet tot haar gevoelens te hoeven komen. Door een traumatische gebeurtenis in het heden krijgen wij als lezer via flashbacks stukje bij beetje te lezen welke traumatische gebeurtenis er in het verleden plaatsgevonden heeft en of het Malou uiteindelijk lukt dit een plekje te kunnen geven. Het verhaal speelt zich dan ook, op enkele pagina’s na, in het verleden af. Doordat de herinneringen niet in chronologische volgorde verschijnen, herhaaldelijk met grote sprongen in de tijd heen en weer schieten en je in de herinneringen ook weer te maken krijgt met herinneringen komt het hele verhaal verwarrend over. Ook al heb ik deze schrijfstijl zelf niet als prettig ervaren, tegelijkertijd besef ik mij dat deze techniek ook de kracht van het verhaal is, want net als Malou, die wat verward is doordat zij de traumatische gebeurtenis geblokkeerd heeft en zich daardoor niet alles meer herinnert krijg je een legpuzzel voorgeschoteld of zoals Malou zelf zegt:
"Het lijkt alsof ik al die tijd een legpuzzel aan het oplossen was. […] Maar de oplossing was helemaal geen legpuzzel, de oplossing was een cryptogram."
p.260
De kunst van dit verhaal is dan ook om het verhaal over je heen te laten komen en Malou zelf het cryptogram te laten oplossen. Doordat er verder geen hoogstaande literaire technieken worden toegepast krijg je dan een verhaal dat makkelijk wegleest. Wel iets te makkelijk naar mijn zin. Aan de ene kant is het knap dat een zwaar thema op zo’n luchtige manier is geschreven, bijna net zo luchtig als Malou met de traumatische gebeurtenis omgaat tijdens de ontkenningsfase. Toch zorgde dit er samen met de eveneens luchtig afgeronde hoofdstukken voor dat ik een sterke spanningsboog miste, waardoor ik het boek makkelijk kon wegleggen en ook niet de sterke drang had om het boek weer op te pakken.
Zachtop lachen krijgt van mij drie sterren
4
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Cindy de Rijk
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
