Met zorg en liefde gemaakt

‘Ik zie je in de beken,
ik zie je in de stenen.
Ik zie je in een berg
die door het maanlicht wordt beschenen.
Ik zie je in de hemel,
in het grijs en in het blauw.
Overal en nergens zie ik jou.’

Uit het gedicht: ‘Overal en nergens’.

Zodra je het boek ‘Doodgewoon’ in handen hebt valt het je al op dat het met zorg en liefde gemaakt is, de vormgeving, de illustraties, de gedichten, zelfs het leeslint straalt dit uit. Het boek bevat lichte gedichten over de dood van de hand van Bette Westera, welke zijn voorzien van prachtige, bijpassende en speelse illustraties van Sylvia Weve die het boek compleet maken.

Zoals de titel van het boek al suggereert wordt er in ‘Doodgewoon’ op een speelse manier op de dood ingegaan alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Daardoor is het geenszins een zwaarmoedig dichtbundel, maar fladder je eerder als een vlinder van het ene gedicht naar het andere. Vanuit verschillende invalshoeken ontdek je steeds weer andere gedichten over de dood, zo zijn er gedichten te vinden over het eeuwige leven, Magere Hein, zelfdoding, euthanasie, Narayama (een heilige berg in Japan), de hospice, een bijna-dood-ervaring, begrafenis, crematie, gemis, rouwverwerking, herinnering, mummies, reïncarnatie, klasgenootje, kind, doodgeboren kindje, voorouders en hemelen. Sommige gedichten zijn zo teder geschreven dat ze je emotioneel raken, andere bezorgen daarentegen weer een glimlach of een berusting.

Vanwege zijn vormgeving, de mooie gedichten die je kunnen beroeren met een lach of een traan en de prachtige illustraties bekroon ik ‘Doodgewoon’ met vijf sterren.