Geen vurige chili

Soms voelt een boek als een goed gekruid gerecht: niet flauw, niet te pittig, maar precies genoeg om je even wakker te schudden. Zo las ik Prins Peper. Alain Mabanckou strooit met humor, ironie en kleurrijke personages alsof hij pepers uit zijn tuin plukt, en dat levert zeker een smaakvol geheel op.

De stijl is speels en origineel, maar niet elke grap of uitweiding raakte even scherp. Het boek is daarmee geen vurige chili die je nog dagen bijblijft, maar eerder een prima stoofpot: warm, geurig en onderhoudend.

Wat ik sterk vond, is hoe Mabanckou met lichte pennenstreken zware thema’s raakt: identiteit, afkomst en het verlangen ergens bij te horen. Hij laat zien dat je met een glimlach soms dichter bij de waarheid komt dan met een serieuze preek.

Kortom: Prins Peper is een roman die smaakt, maar niet brandt. Een fijn tussengerecht op de boekenplank, geschikt voor wie zin heeft in een vleugje humor met een scherp randje.

krijg jij al honger van mijn recensie