Arend

Het verhaal begint met Anne, doe moeder van Arend. Zij wordt op haar vijftiende verkracht door haar vader. Dit zorgt voor een zwaar wantrouwen jegens mannen bij Anne. Aan niemand vertelt zij dit.
Als haar moeder overlijdt besluit ze weg te gaan van huis en vertrekt naar de stad, waar ze in een supermarkt gaat werken. Anne is altijd alleen gebleven, vooral door de trauma van haar vijftiende verjaardag. Op een dag besluit zij dat ze een kind wil. Ze komt over als een enthousiaste, jonge moeder voordat ze zich kunstmatig laat insemineren. Wanneer ze op een dag besluit dat ze een kind wil, gaat ze naar de spermabank en laat zich kunstmatig insemineren.
Arend, die zich als foetus al had voorgenomen niet geboren te worden en zijn moeder mee te nemen de dood in door in haar weg te rotten, toont geen interesse in zijn moeder. Anne wordt ook, naarmate de tijd verstrijkt steeds killer tegen haar zoon en begint hem op een moment zelfs fysiek te bestraffen, alleen te laten en op te sluiten.
Dit gaat op een dag zo ver dat Anne Arend bijna uit het raam gooit omdat hij maar niet op wil houden met huilen. Arend spreidt zijn ‘vleugels’ en probeert weg te vliegen. De eerste echte connectie met de vogels wordt gelegd. Het verhaal is wat voorspelbaar maar toch krijg je er de krop van in de keel. Voor mij blijft Brijs op zijn speciale manier schrijven en daar hou ik van.