Ontroerende roman

Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de Noorse jood Hirsch Komissar opgepakt, omdat hij naar het nieuws uit Engeland heeft geluisterd en dit verspreid heeft. Na kort verhoor wordt hij naar het Noorse concentratiekamp Falstad gebracht. Zeer heftige gebeurtenissen voor de familie Komissar, want wie heeft Hirsch verraden en hoe loopt het af?

Blijf hun namen noemen is geschreven door Simon Stranger. Deze roman vertelt de familiegeschiedenis van zijn schoonfamilie en is op de waarheid gebaseerd. Het is een hartverscheurend verhaal over de verschrikkingen van de nazi’s in Noorwegen. Ook daar is veel verraad gepleegd en zijn veel joden opgepakt. De familie Komissar woonde in Trondheim waar de Noorse verrader Henry Oliver Rinnan zeer actief veel verzetshelden en joden verraden heeft. Ook hij speelt een belangrijke rol in dit verhaal en je maakt kennis met deze man die samenheult met de nazi’s en zijn landgenoten verraad.

Deze historische roman is zeer boeiend, omdat aan de ene kant het verhaal van de joodse familie Komissar centraal staat, maar deels gaat het verhaal ook over een Noorse man die juist anders koos en met de Duitsers sympathiseerde. Hij verraadde mensen en heeft daardoor vele levens verwoest. Toch is het ook interessant om te lezen welke beweegredenen en frustraties hieraan ten grondslag liggen. Auteur Simon Stranger laat beide kanten zien: degene die verraden is en de verrader. Beide krijgen door dit boek een gezicht.

De opbouw van deze historische roman is bijzonder. De hoofdstukken volgen namelijk de letters van het alfabet. Bij elke letter noemt de auteur woorden die met deze letter beginnen en vertelt aan de hand van deze woorden een deel van het verhaal. De ene keer kort, zoals:
“De I van de ijzige rilling die langs je ruggengraat liep door de slagen van de stokken als je je moest opdrukken op de binnenplaats.”
Andere woorden leiden tot langere verhalen, of anekdotes, zoals de woorden Krieg en de M van mensen van de Rinnanbende.
Door deze opbouw en het vertellen van het verhaal aan de hand van bepaalde woorden, heerst er soms wel wat chaos in de structuur van het verhaal, omdat personages en tijd vaak wisselen. Aan de andere kant is deze opbouw zeer kunstig en origineel, waardoor het nadeel snel naar de achtergrond verdwijnt en je de opbouw gaat waarderen. De schrijfstijl van de auteur is zeer prettig en mooi geformuleerde zinnen vullen dit boek.

Ook speciaal aan deze roman is dat stukken van het boek in de 2e persoon enkelvoud geschreven zijn. De schrijver vertelt aan Hirsch Komissar hoe het met zijn familieleden en hun nakomelingen is gegaan. Niet iedereen heeft het makkelijk en draagt op een bepaalde manier het gebeurde uit de Tweede Wereldoorlog met zich mee.

Door dit boek maakte ik ook kennis met de struikelstenen. Struikelstenen zijn bedacht door een Duitse kunstenaar en deze stenen worden geplaatst voor de huizen waar joden hebben gewoond die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Stenen om bij stil te staan welke verschrikkingen zich tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben afgespeeld. Het is belangrijk dat het verhaal verteld wordt en we hierbij blijven stilstaan. De roman Blijf hun namen noemen van Simon Stranger levert hier een prachtige bijdrage aan.

@Indeboekenkast