Lezersrecensie
De vrouwen van het kamp
Ik mocht voor Harper Collins het boek “De Vrouwen van het Kamp” recenseren. Ik ontving het boek van Heather Morris in e-book.
Als Singapore in 1942 in handen valt van Japan, smokkelt de Engelse muzikant Norah Chambers haar achtjarige dochter de stad uit en gaat ze aan boord van het koopvaardijschip de Vyner Brooke. Ook Nesta James, een Australische verpleegkundige, stapt aan boord. Enkele dagen later wordt het schip midden op zee gebombardeerd.
Norah en Nesta weten wonder boven wonder de kust van het door Japan bezette Indonesië te bereiken, om vervolgens terecht te komen in het beruchte interneringskamp Palembang op Sumatra. De vrouwen hebben jarenlang alleen elkaar om zich aan vast te houden, maar blijven manieren vinden om hoop te houden.
Het boek wordt geschreven uit het standpunt van zowel de zusjes Norah en Eta als uit het standpunt van de Australische verpleegster Nesta. Deze vrouwen ontmoeten elkaar voor het eerst op het koopvaardijschip de “Vyner Brooke” terwijl ze proberen te ontsnappen uit Singapore. Al snel wordt duidelijk dat het schip nooit zal aankomen op de eindbestemming. Na bombardementen van de Japanse soldaten zinkt het schip en zijn de vrouwen drenkelingen. Ze halen alle drie het vaste land, maar vallen al gauw in de handen van de Japanners. Waarna ze worden ondergebracht in gevangenkampen.
Het verhaal beschrijft vooral hun verblijf in deze kampen en hoe ze in onwetendheid moeten leven over de rest van hun familie. Alhoewel het verhaal zich afspeelt tijdens WOII, kan ik dit boek toch omschrijven als positief. De ontberingen die deze vrouwen moeten ondergaan, kan Heather omvormen tot een positief verhaal van hoop en verbondenheid. De vrouwen vinden elkaar terug in hun liefde voor muziek.
Alhoewel de schrijfstijl mij niet echt kon bekoren, heb ik dit boek toch uitgelezen. Het verhaal greep me wel aan. De vastberadenheid van deze vrouwen om het beste te maken in de slechts mogelijke omstandigheden is een eigenschap die ik ook graag zou bezitten.
Ik raad het boek aan, als is het maar om de mensen duidelijk te maken dat oorlog nooit een oplossing is.
Als Singapore in 1942 in handen valt van Japan, smokkelt de Engelse muzikant Norah Chambers haar achtjarige dochter de stad uit en gaat ze aan boord van het koopvaardijschip de Vyner Brooke. Ook Nesta James, een Australische verpleegkundige, stapt aan boord. Enkele dagen later wordt het schip midden op zee gebombardeerd.
Norah en Nesta weten wonder boven wonder de kust van het door Japan bezette Indonesië te bereiken, om vervolgens terecht te komen in het beruchte interneringskamp Palembang op Sumatra. De vrouwen hebben jarenlang alleen elkaar om zich aan vast te houden, maar blijven manieren vinden om hoop te houden.
Het boek wordt geschreven uit het standpunt van zowel de zusjes Norah en Eta als uit het standpunt van de Australische verpleegster Nesta. Deze vrouwen ontmoeten elkaar voor het eerst op het koopvaardijschip de “Vyner Brooke” terwijl ze proberen te ontsnappen uit Singapore. Al snel wordt duidelijk dat het schip nooit zal aankomen op de eindbestemming. Na bombardementen van de Japanse soldaten zinkt het schip en zijn de vrouwen drenkelingen. Ze halen alle drie het vaste land, maar vallen al gauw in de handen van de Japanners. Waarna ze worden ondergebracht in gevangenkampen.
Het verhaal beschrijft vooral hun verblijf in deze kampen en hoe ze in onwetendheid moeten leven over de rest van hun familie. Alhoewel het verhaal zich afspeelt tijdens WOII, kan ik dit boek toch omschrijven als positief. De ontberingen die deze vrouwen moeten ondergaan, kan Heather omvormen tot een positief verhaal van hoop en verbondenheid. De vrouwen vinden elkaar terug in hun liefde voor muziek.
Alhoewel de schrijfstijl mij niet echt kon bekoren, heb ik dit boek toch uitgelezen. Het verhaal greep me wel aan. De vastberadenheid van deze vrouwen om het beste te maken in de slechts mogelijke omstandigheden is een eigenschap die ik ook graag zou bezitten.
Ik raad het boek aan, als is het maar om de mensen duidelijk te maken dat oorlog nooit een oplossing is.
2
Reageer op deze recensie
