Een mooi en integer verhaal met verdriet en humor

Wat een prachtig en ontroerend verhaal is dit. Met een achtbaan aan emoties, die schieten van verdriet naar een lach, van boosheid naar liefde en van onmacht naar geluk.
Bij een onderwerp als dit moet je als schrijver oppassen dat een verhaal niet te zwaar wordt. Maar hier wordt er een ondraaglijke situatie draaglijk gemaakt door de levensechte personages met hun levensvreugde, eerlijkheid, relativeringsvermogen en humor.
De strijdlust, de positiviteit, de liefde en humor spatten van de bladzijdes maar dat geldt ook voor het verdriet. Er is ruimte voor iedereen en voor ieders emotie. Een persoon is in zijn strijd is nooit alleen en dat wordt hier heel integer en mooi weergegeven.
In de laatste dagen van Rabbits leven zweeft ze door haar leven en door middel van flashbacks kom je meer over het verleden te weten. Daardoor begrijp je ook de hechte band tussen haar familie en vrienden. Het boek heeft een prachtig einde waarin het verdriet groot is maar de berusting dat het zo ook goed is overheerst. Het geeft je een gevoel dat met de juiste mensen en liefde om je heen je elke storm kunt doorstaan.