Dit boek lezen vereist stalen zenuwen

Het achtste boek van Lars Kepler is wederom een staaltje kunst als je het hebt over thriller, spanning, psychologie en gruwelijkheden.
Niet alleen de hoofdpersoon Joona Linna wordt wederom mooi uitgelicht, er is ook genoeg ruimte voor de andere personages. Oude bekenden doen hun intrede maar ook het echtpaar, Pamela en Martin, van wie hun dochter ontvoerd wordt, komen realistisch tot leven en je krijgt een goed inzicht in hun emoties en gedachten. Hierdoor ontstaat er een situatie die samen met de andere verhaallijnen uiteindelijk tot een zeer onverwacht einde leiden. Een einde die voor vele als een complete verrassing zal komen. Net als vele gruwelijke scènes, waarvan er bij sommige een vraagteken gezet kan worden of hij zonder waarschuwing vooraf wel zo vermeld kan worden.
Het boek bestaat uit 98 relatief korte hoofstukken waardoor het lezen vlot verloopt. Het is ook filmisch geschreven waardoor het verhaal nog heftiger binnenkomt dan je hier en daar zou verwachten. Toch is er ook een puntje van kritiek en dat geldt voor eigenlijk alle boeken van Lars Kepler; soms duurt het verhaal te lang, wordt er teveel uitgebreid/verteld of blijft het verhaal een beetje hangen zoals een plaat bij een oude pick-up speler.
Maar wederom is dit weer een dijk van thriller, die wel stalen zenuwen vereist, en waarbij weer uitgekeken wordt naar een volgend deel!