Een interessante nieuwe blik op de oude Griekse mythes

Zachary Mason (1974) is van beroep een computerwetenschapper, maar naast zijn werk in Silicon Valley heeft hij ook een aantal boeken geschreven. Hij kreeg bekendheid en lof met zijn The Lost Books of the Odyssey in 2007, een variatie op Homerus. Net zoals de Romeinse dichter Ovidius zo’n 700 jaar na Homerus een nieuwe wind in de oude Griekse mythes blies met Metamorphoses, geeft Mason de hedendaagse lezers nu 2000 jaar later zijn blik op Ovidius’ werk met Metamorphica. Dit is het voorwoord van Mason:

“Myth should be essential, but often seems schematic, less a literature of fundamental power than that literature’s echo. The project of Metamorphica is to write the mythology I wish I’d found, much as Ovid did, moving lightly through the ancient sources, taking up what he liked and reinventing it, as I’ve done with this book.”

Het boek bestaat uit korte fragmenten uit kleine en grote Griekse mythes. Veel van de fragmenten bestaan uit gemiddeld twee pagina's, maar er zitten hier en daar ook langere stukken tussen. De fragmenten zijn gesorteerd op basis van de sterrenhemel, waarvan je een overzicht vindt aan het begin van het boek. Lijnen tussen twee sterren, of mythes, betekent een connectie in narratief. Hoe verder een mythe aan de buitenkant van de sterrenhemel ligt, hoe later het zich heeft afgespeeld in de tijd. De buitenste ring kondigt het einde van het tijdperk van de helden aan, de Trojaanse Oorlog, en daarmee ook het einde van de mythes. Daarnaast zijn de mythes opgedeeld in vakken van grote goden waar de mythe een sterke band mee heeft. Door deze indeling zijn de mythes overzichtelijk en logisch door het boek heen geplaatst.

Zoals Ovidius vóór hem heeft Mason de verschillende versies van Griekse mythes bestudeerd en zijn eigen, hedendaagse blik erop geworpen. Het resultaat is een verzamelwerk van de gedachtes en gevoelens die de mythologische figuren ervoeren tijdens de gebeurtenissen die hen beroemd maakten. Wat het niet is, is een hervertelling van de gehele mythes zelf, en dat is iets waar de lezer rekening mee moet houden voordat hij of zij dit boek oppakt. De fragmenten in dit boek geven slechts glimpen uit de mythes waaruit ze komen en zullen niet zo begrijpelijk zijn als je nog niet bekend bent met de mythes in hun geheel.

Aan het eind van het boek is een aantal korte notities te vinden van Mason bij bepaalde fragmenten. In dit gedeelte legt hij enkele van zijn keuzes uit over de manier waarop hij de figuren en hun gedachtes heeft neergezet. Voor het overgrote gedeelte, echter, zijn de lezers vrij om hun eigen interpretaties te geven tijdens het lezen. Net zoals Mason en Ovidius voor hen hebben gedaan.

Metamorphica is een interessante, nieuwe kijk op een aantal van de bekendste en minder bekende Griekse mythes. Het is niet per se bedoeld als een leesboek waarmee je lekker op de bank kan kruipen, maar meer als een soort handboek om regelmatig in te bladeren. Je krijgt een verdieping in de mythes en je kan je eigen mening vormen over het belang van de mythes vandaag de dag en wat er tussen de regels door gebeurt. Liefhebbers van de Griekse mythologie zullen het boek met open armen ontvangen, maar nieuwkomers kunnen beter eerst bij het begin beginnen en Homerus oppakken.