Een cozy mystery met een originele insteek, maar te weinig spanning

Clare Mackintosh is een Britse auteur die voor ze haar pen oppakte een politieagent was. Het leugenspel is het tweede deel van een reeks met de Welshe rechercheur Ffion Morgan in de hoofdrol en is vertaald door Corry van Bree. Ook in dit boek speelt de rustige omgeving van het dorp Cwn Coed, liggend op de scheidingslijn tussen Wales en Engeland, een hoofdrol in een mysterie. Een realityshow wordt opgenomen in het gebied en zorgt voor veel ophef – vooral wanneer het werkelijke doel van het programma duidelijk wordt. Elke deelnemer lijkt een geheim te hebben dat hun leven kan ruïneren als het naar buiten komt, tenzij ze de geheimen van de anderen weten te raden en het spel zo winnen. Dan raakt er echter een deelnemer vermist en wordt Ffion op de zaak gezet. Wanneer de situatie nog verder escaleert, wordt duidelijk dat iedereen wel een geheim met zich meedraagt dat ze koste wat het kost verborgen willen houden. En sommigen zullen daarvoor over lijken gaan.

Het knappe van Het leugenspel is de manier waarop Mackintosh laat zien hoe nep en manipulatief realityshows zijn. In het begin van het boek 'kijken' we mee met de personages naar de afleveringen van de show op tv en zien we hoe deelnemers reageren op bepaalde onthullingen en op de andere deelnemers. Later in het boek krijgen we het perspectief van de deelnemers te zien tijdens de opnames van deze afleveringen en krijgen we te weten wat ze werkelijk zeiden en deden, zonder dat er cruciale momenten geknipt en geplakt werden. Het eindresultaat op tv klopt dus vaker niet dan wel met wat er werkelijk heeft afgespeeld en je trekt algauw de verkeerde conclusies.

Vluchtige aannames zonder dat je het hele plaatje hebt: dit komt op meerdere manieren terug in het verhaal. Er was geen boek geweest als de personages allemaal op een normale, gezonde manier met elkaar communiceerden en dit frustreert bij vlagen, al helemaal met een koppig personage zoals Ffion en de typische misverstanden tussen haar en de Engelse politieman Leo, die meer passen bij een ander soort boek dan een thriller. Leo heeft nu een hogere rang dan Ffion en dat zorgt voor nóg meer ongemak tussen hen dan anders, resulterend in enkele grappige, maar veelal repetitieve interacties. De wrijvingen en cultuurverschillen tussen de politieafdelingen in Wales en Engeland wordt niet heel erg uitgediept op Ffion en Leo na en dat is een gemiste kans.

De toon van dit boek is nog milder dan het vorige deel en voelt bijna als een cosy mystery aan. Het is geen boek dat je in één ruk uit moet lezen omdat je de antwoorden liever nu dan gisteren wil hebben, en dat hoeft ook niet per se. Dankzij de verschillende perspectieven die de lezer volgt, kruipen we dieper in de gedachten van verscheidene personages en worden ze minder vlak. Het centrale thema van de realityshow is interessant en zorgt voor diepgang, maar in alles wat hiernaast gebeurt, ontbreekt de broodnodige spanning.

Lezers die op zoek zijn naar meer spanning en pit in hun thrillerboeken zullen dat hier niet vinden. Het mysterie van de verdwijning en de latere gebeurtenissen zijn helaas niet zo pakkend als ze hadden kunnen zijn. De analyse van realityshows en hoe dit is vervlochten met het verhaal is echter interessant en biedt het boek diepgang, net als de meerdere perspectieven die de lezer volgt. Het leugenspel is een vermakelijk boek met een interessante insteek, maar niet genoeg spanningsopbouw.