Sfeervol, ruig en intrigerende personages

Een mysterieuze vrouw spoelt aan op het afgelegen eiland Shearwater, tussen Australië en Antarctica in. Daar treffen de enige bewoners, een gezin bestaande uit vader en drie kinderen, haar aan en verzorgen haar. Iedereen op het eiland draagt echter geheimen met zich mee die de voorzichtige verhouding tussen de vijf uit balans dreigt te gooien. Het is geen toeval dat de vrouw juist daar is aangespoeld en misschien weten de bewoners dat ook… Woeste kust is geschreven door Charlotte McConaghy (1988) en vertaald door Roos van de Wardt.

Shearwater is een bijzonder eiland waar onderzoek werd gedaan, maar door klimaatverandering is het niet meer veilig om erop te wonen. Dominic en zijn kinderen Raff, Fen en Orly moeten nog een paar weken wachten op het vrachtschip dat hen, en de inhoud van de bijzondere zadenkluis diep onder de grond, komt oppikken. Alle onderzoekers zijn al weg en er zijn alleen nog kolonies zeeolifanten en pinguïns over die het gezin gezelschap houden – tot Rowan aanspoelt.

De sfeer en toon van het boek worden meteen goed neergezet door McConaghy. De eenzaamheid en ruige schoonheid van het eiland komen goed over, net als de mysterieuze sfeer die rondom alle mensen hangt. Het eiland zelf voelt bijna als een personage aan door de bloederige geschiedenis die eraan kleeft en de bijzondere connectie tussen natuur en mens. De liefde voor de natuur en alles wat erin leeft spat van de pagina’s af, evenzeer als de verregaande gevolgen van klimaatverandering hierop voelbaar zijn.

De dynamiek tussen de gezinsleden is ongewoon en zit vol spanningen, vooral tussen vader Dominic en dochter Fen, die hij bijvoorbeeld om lang onbekende redenen toestaat om in haar eentje in het boothuis te slapen. Fen heeft een bijzondere band met de zeeolifanten en voelt zich thuis in de zee. Haar oudere broer Raff is zwijgzaam en zit vol stille woede, maar hij is tegelijkertijd ook zachtaardig, al kan hij dat niet altijd op de juiste manier uiten. Jongste telg Orly is een vroegrijpe jongen die is opgegroeid op het eiland en dol is op de zaden en de verhalen die daaraan kleven. Elk gezinslid is complex en heeft een rijke innerlijke wereld waar de lezer in kan duiken dankzij de meerdere perspectieven.

De komst van Rowan op het eiland zorgt voor een verhoging van die spanning, al blijft die lang sudderen onder de oppervlakte. Dat zorgt er voor dat je aandacht vast blijft aan het verhaal, wachtend tot de bom eindelijk barst. Een ander boek zou hierdoor misschien saai zijn geworden, maar McConaghy heeft een stevige greep op haar personages en wat zij doormaken waardoor het verhaal van begin tot eind intrigerend en boeiend blijft. Rowan vult het gezin aan op bijzondere manieren, al blijven de sluimerende geheimen ervoor zorgen dat je blijft gissen hoe lang het nog goed blijft gaan tussen iedereen.

Woeste kust doet denken aan een ruigere versie van De Zwitserse familie Robinson, met als grote verschil dat het gezin in Woeste kust er zelf voor heeft gekozen om op het eiland te wonen. McConaghy heeft elk personage tot in de puntjes uitgewerkt en weet een sfeer en urgentie neer te zetten die tastbaar is tot de laatste pagina. Als bepaalde dingen vergezocht lijken of niet helemaal realistisch, dan wordt het de auteur vergeven. Een bijzonder boek.