Een spannende en emotionele thriller!

Dit is een thriller met een diepere laag. Honderd dagen is waanzinnig goed door de combinatie van een aangrijpend, persoonlijk verhaal en een verdrietige moord. De rode draad in het verhaal wordt gevormd door de vraag hoe ver men gaat voor zijn eigen belang.

Op een warme zomeravond verdwijnt Amanda spoorloos. Precies één jaar later wordt haar man Johan zwaargewond aangetroffen. Rechercheur Maia wordt op de zaak gezet. De moordzaak is echter niet het enige wat haar bezighoudt: haar zoon Tim heeft dringend een donorhart nodig. Wanneer Maia tot het besef komt dat het lot van haar zoon van de zaak afhangt, laat ze zich door niets tegenhouden.

Dit verhaal is een kwestie van leven en dood. Het lijkt ironisch, maar het maakt het verhaal krachtig. Ook de sterke dialogen zetten kracht bij. Net als de gevoelens die goed worden omschreven en het scherpe waarnemingsvermogen van de hoofdpersoon. Als lezer merk je aan alles dat de auteur een schrijftalent is.

Er zit schot in het onderzoek en dat kan ik waarderen. Het maakt het verhaal vlot. Ook de spanning was constant aanwezig. Als de spanning in de zaak afnam, nam de spanning rondom het leven van Tim toe.

In dit boek worden veel lijntjes dun. Denk aan de lijn tussen het vertrouwen en het wantrouwen van de personages. En de hoop en angst voor het leven van Tim. Daarnaast vervaagt de grens tussen het werk- en privéleven van Maia.

Tijdens het lezen balanceerde ik vaak tussen hoop en angst. En steeds gaf de auteur me een zetje de andere kant op. Dit hield me geboeid.

Deze thriller eindigde voor mij met een traan. Dit boek is een ontiegelijk mooie mix van spanning en - hoe gek het voor een thriller klinkt - verdriet. Elke emotie is geraakt: angst wisselde af met verdriet, vreugde nam de plaats van onbegrip in. Ik kan niet anders concluderen dat Emelie Schepp getalenteerd is. Ik ga elk boek van haar kopen én verslinden.

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar.