Een ijzingwekkend verhaal!

Tijdens het lezen van de eerste bladzijden nam mijn hartslag geleidelijk aan toe. De hoofdpersoon wees zichzelf meermaals op het blijven in- en uitademen om rustig te worden, maar die reminder had ik als lezer ook nodig.

Charlie en Eve kunnen niet geloven dat het huis dat ze net hebben gekocht, zo goedkoop was. Dan staat er op een dag een man voor de deur. Hij zegt dat hij vroeger in het huis woonde en wil het zijn gezin graag laten zien. Zodra het gezin binnenstapt, begint een reeks onverklaarbare gebeurtenissen.

Dit boek bracht me terug naar de herinneringen over filmavonden met vrienden en we samen naar Insidious keken. Ik miste alleen nog de pizza van Domino’s. Anyways..

Het verhaal kruipt heel langzaam onder je huid; als een infuus dat langzaam wordt toegediend. De ene gebeurtenis is nog gekker dan de ander, maar het dilemma blijft: ziet de hoofdpersoon het niet meer helder of speelt iemand een psychologisch, krankzinnig spel? Ik wilde alsmaar doorlezen om tot antwoorden te komen. Het verhaal bleef bizar tot de laatste bladzijde.

Het laatste gedeelte van het boek ging voor mij in een stroomversnelling en ik bleef met veel vragen zitten. Dit vond ik een domper. Ik sloeg het boek dan ook dicht met de vraag: wat heb ik in vredesnaam gelezen?!

Eén ding is zeker: Vroeger woonden wij hier is ijzingwekkend. Ik kijk uit naar de verfilming!

*ik ontving dit boek als recensie-exemplaar. Dit heeft mijn mening niet beïnvloed.