Lezersrecensie
En met dit dilemma als centraal punt schrijft Hoogstraaten wederom een roman dat emotioneert en laat nadenken over wat de lezer zelf zou doen
Gerrit Hoogstraaten is bekend van verschillende romans zoals Notities van een Hikikomori en Wat kan ons gebeuren. Ook schreef hij meerdere amateur theater producties.
In Als alle gasten naar huis zijn organiseert de vader van Femke en Carla en hun familieleden een feest. Waar zij denken aan het vieren van zijn tachtigste verjaardag is hun vader vooral bezig met afscheid nemen en in welke vorm hij dat zal gaan doen.
En met dit dilemma als centraal punt schrijft Hoogstraaten wederom een roman dat emotioneert en laat nadenken over wat de lezer zelf zou doen.
“Het gaat om ónze papa, niet om die van haar.”
Het gekibbel tussen de gezinsleden is een bron van herkenning, ook de manier waarop de boodschap die hun vader tot hun en hun levens doordringt.
Midden tussen alle daagse perikelen moet er ineens tijd worden genomen voor een leven dat eindig is, en is het wel eindig? Hij kan toch wel negentig worden? Alle vijf “kübler- Ross” fasen van rouw komen in verschillende situaties voorbij.
Hoogstraaten laat zien dat hij zich goed heeft voorbereid op het schrijven van het boek door de tips die in het boek gegeven worden. Vervolgens heeft hij ook wederom laten zien dat hij ook een boeiende en emotionele roman kan schrijven zonder dat de emoties het verhaal overheersen.
Het heden wordt vermengd met hun levensverhalen, gebeurtenissen die sporen nagelaten hebben en hun familieband bepaald hebben.
Herinneringen over wat is geweest vullen het boek op een hele subtiele manier.
Een mooi boek om te lezen als mensen over het thema zelfbeschikking en levenseinde willen nadenken. Alleen of bijvoorbeeld in een leesclub.
Een boek dat verrast, gewoon goed geschreven is omdat de kern bewaard blijft. Het thema is heftig, bron voor discussie en wordt respectvol gebracht.
In Als alle gasten naar huis zijn organiseert de vader van Femke en Carla en hun familieleden een feest. Waar zij denken aan het vieren van zijn tachtigste verjaardag is hun vader vooral bezig met afscheid nemen en in welke vorm hij dat zal gaan doen.
En met dit dilemma als centraal punt schrijft Hoogstraaten wederom een roman dat emotioneert en laat nadenken over wat de lezer zelf zou doen.
“Het gaat om ónze papa, niet om die van haar.”
Het gekibbel tussen de gezinsleden is een bron van herkenning, ook de manier waarop de boodschap die hun vader tot hun en hun levens doordringt.
Midden tussen alle daagse perikelen moet er ineens tijd worden genomen voor een leven dat eindig is, en is het wel eindig? Hij kan toch wel negentig worden? Alle vijf “kübler- Ross” fasen van rouw komen in verschillende situaties voorbij.
Hoogstraaten laat zien dat hij zich goed heeft voorbereid op het schrijven van het boek door de tips die in het boek gegeven worden. Vervolgens heeft hij ook wederom laten zien dat hij ook een boeiende en emotionele roman kan schrijven zonder dat de emoties het verhaal overheersen.
Het heden wordt vermengd met hun levensverhalen, gebeurtenissen die sporen nagelaten hebben en hun familieband bepaald hebben.
Herinneringen over wat is geweest vullen het boek op een hele subtiele manier.
Een mooi boek om te lezen als mensen over het thema zelfbeschikking en levenseinde willen nadenken. Alleen of bijvoorbeeld in een leesclub.
Een boek dat verrast, gewoon goed geschreven is omdat de kern bewaard blijft. Het thema is heftig, bron voor discussie en wordt respectvol gebracht.
1
Reageer op deze recensie
