De voorbeelden maken ook duidelijk dat mentale gezondheid of de hulpvraag van patienten geen onderscheid maakt.

Frits Bosch zette in de jaren 80 een beroepspraktijk op met collega’s en zette hij zich in voor een landelijke organisatie voor eerstelijns psychologen.
Ik leerde Frits kennen door zijn boeken over zijn voorvaderen; De jutter en De tromslager en was benieuwd hoe hij zijn ‘andere kant als psycholoog zou beschrijven in een boek.

Dit boek beschrijft en onderschrijft zijn visie op hoe er in Nederland met de GGZ is omgegaan vanaf de jaren 80 van de vorige eeuw en dat wordt geïllustreerd door verschillende praktijkvoorbeelden.
In het begin doet hij de bijzondere vergelijking van de GGZ met de IKEA maar door zijn onderbouwing hierover begrijpt de lezer precies wat hij bedoelt.
Velen hebben dat zo ervaren en dat geldt bijvoorbeeld ook voor Ingrid, de eerste personage die wordt beschreven in het boek.
Bosch weet in dit boek de verhalen op een mooie manier aan elkaar te verbinden. Zijn schrijftalent is al echt te zien in de respectvolle beschrijvingen van de praktijkvoorbeelden. Hoe schrijnend die soms ook zijn, hij blijft er steeds boven staan.
De voorbeelden maken ook duidelijk dat mentale gezondheid of de hulpvraag van patienten geen onderscheid maakt. Het overkomt iedereen, van Hans en Thea die worstelen met een kinderwens tot Annie die een ongeluk heeft gehad.
Bosch beschrijft de behandelingen vanuit zijn eigen beleving en spaart daarbij zichzelf ook niet als hij zich vergist of de situatie verkeerd inschat. Hij is tenslotte ook maar een mens.
De andere kant van het boek of het verhaal is een noodkreet naar de instanties die de GGZ in een hoekje zetten, zoals overheid en zorgverzekeraars. Het boek is zeker ook voor hun bedoeld.
De uitgebreide literatuurlijst aan het einde lijkt bijna wel een plot op zich, hoeveel mensen hebben al over de mentale gezondheid geschreven? Het geeft aan dat Bosch goed onderzoek heeft gedaan en de informatie uit het boek niet zomaar opgeschreven heeft.