Een boek dat me raakt....waar is de zesde ster als je hem nodig hebt

Susie Finkbeiner was research aan het doen voor een andere roman over de Vietnam oorlog tot ze informatie over Operatie Babylift, tijdens deze operatie kwamen 3000 Vietnamese kinderen voor adoptie naar Amerika omdat er in Vietnam angst was voor wraak van de Vietcong op deze kinderen van Vietnamese moeders en Amerikaanse vaders.

In dit verhaal besluiten Linda en Bruce hieraan mee te werken en ze adopteren Minh, later Mindy genoemd. Hun gezin lijkt compleet ware het niet dat in 1988 nog een derde biologische dochter komt als verrassing. Het verhaal springt van 1975 ten tijde van de adoptie, tot 1988 als het jongste zusje komt, tot 2013 als Mindy op zoek gaat naar haar roots. Het is opvallend dat dit fictieve verhaal niet vanuit Mindy verteld wordt maar over Mindy. Hierbij worden mooie woorden en treffende zinnen gebruikt die de trouwe lezer van de romans van Susie Finkbeiner zal herkennen. Het draagt bij aan de sfeer van het verhaal. Het is namelijk een liefdevolle familie waar Mindy in terecht komt maar niet alle familieleden hebben haar met open armen ontvangen. Ook de ruimte die haar familieleden aan haar geven als ze moet wennen en hechten en zich ook weer losmaakt van hen is zo herkenbaar. Daarnaast zijn hun emoties heel natuurgetrouw geschreven zodat de lezer regelmatig zal vergeten dat het geen waargebeurd verhaal is. Het zo zomaar waargebeurd kunnen zijn. Dat gevoel heb ik bij al haar boeken.
Susie Finkbeiner laat op treffende wijze zien hoe verschillend familiebanden kunnen zijn en dat daar andere reacties bij horen, iedereen reageert anders. Daarnaast neemt ze in haar verhaal mee hoe een oorlog ver weg het leven van de mensen hier elke dag kan beïnvloeden.
Er zit een stukje spanning in dat zorgt dat de lezer het verhaal moeilijk los zal kunnen laten, De lezer zal meeleven met de hoofdpersonen.
Het verhaal is mooi afgerond en geeft ruimte voor een vervolg, in ieder geval ruimte tot nadenken en nagenieten van een bijzonder verhaal.

Hoop is een kleine vogel die midden in de zware storm haar hart en ziel geeft in een lied. Dat is de complete titel en dat al dat zingen de aandacht trekt van Degene die die vogel met Zijn hand heeft geformeerd.

Het verhaal raakt me, als adoptiemoeder vind ik veel herkenning in de vele momenten die Linda, Bruce en Sonny met de lezer delen. Van het moment van adopteren (hoewel dat in Amerika sneller gaat dan hier) het wennen en hechten, reacties van soms wildvreemde mensen maar ook van bekenden. Ze kwamen allemaal weer binnen.

Ik heb het boek gedeeltelijk geluisterd via Storytel en vond dat ook erg prettig om te doen. Mooie rustige stemmen passend bij het verhaal.