Wat kan Van Velse mooi vertellen vooral omdat het zijn eigen verhaal is.

Royan van Velse werd uitgezonden naar verschillende brandhaarden in de wereld. Hij liep PTSS op en werkt tegenwoordig als jurist, samen met zijn hulphond Plouf.
Alle royalty’s van het boek worden gedoneerd aan Stichting Bultersmekke Assistancedog
Van Velse begint het boek met een concrete situatie in zijn dagelijks leven waarin Plouf hem helpt. Daarna vertelt hij in directe woorden over zijn hulphond Plouf. En dat niet alles wat in het boek verteld wordt leuk is.
Van Velse wil na zijn jeugd in Frankrijk en Nederland graag een loopbaan als militair. Dat verloopt anders als hij op missies wordt gestuurd door het IFRC.
En dat is wanneer mijn hart een sprong maakt want het IFRC is het Internationale Rode Kruis. Een organisatie waar ik mij al zes jaar mee verbonden voel.
Hij wordt op een humanitaire missie uitgezonden naar Albanië en hij krijgt hiervoor alle ruimte van Defensie. Een aantal humanitaire en militaire missies later, in Rwanda merkt hij dat het evenwicht in hemzelf nooit meer geheel is teruggekeerd.
Hij komt uiteindelijk in aanmerking voor een hulphond en Plouf wordt onderdeel van zijn leven.
Van Velse heeft een hele fijne manier van schrijven, de balans tussen uitleggen hoe procedures lopen of een missie en het leven en werken met een hulphond in zijn werk gaat en een verhaal vertellen is goed bewaard gebleven.
Hi legt uit hoe een en ander in zijn werk gaat maar de emoties worden pas getoond als hij op plek van bestemming is.
De gevaarlijke situaties in de diverse landen waar hij terechtkomt spelen hem parten. Hij vraagt zichzelf ook af wanneer de PTSS ontstaan is.
Van Velsen heeft een boek geschreven dat mensen laat zien hoe het leven voor en met PTTS is, wat een hulphond voor iemand met PTTS kan doen en dat allemaal op een respectvolle manier. Zelfs de mensen die hem naar het leven stonden worden respectvol beschreven. Het is een ontroerend boek dat mij nog heel lang bezig zal houden.
De foto’s op het einde zorgen ervoor dat de mensen die in het boek genoemd worden een gezicht, of een kop krijgen, je kunt niet anders dan Plouf in het hart sluiten en hopen dat er nog veel Ploufs ingezet zullen worden voor mensen die hulp nodig hebben.