Zeldzaam krachtig proza

Pas anderhalf jaar terug las ik mijn eerste boek van Alex Boogers: Alleen met de Goden. En dat vanwege een mede-lezer van een leesclub, die deze titel onder zijn favorieten had staan. De omschrijving sprak me aan en ik ben het gaan lezen. En sindsdien ben ik een groot bewonderaar van Boogers. Even dacht ik dat Alleen met de Goden niet overtroffen kon worden, maar na het lezen van Het Waanzinnige van Sneeuw, ben ik niet meer zo zeker...

Het verhaal gaat over Remy van Sand, die nogal in de knoop zit met zichzelf door het overlijden van zijn zus (lees: Het boek Estee). Om zijn energie en frustratie kwijt te kunnen, gaat hij aan vechtsport doen. Eerst taekwondo, later kickboksen. En hij blijkt er talent voor te hebben.

Hij raakt bevriend met de lokale kampioen Saïd en zijn, in zijn ogen, bloedmooie zusje. Er ontstaat een relatie met het zusje, buiten het weten van Saïd om. Kan hij en wil hij dit geheim houden? Wat gebeurt er mocht Saïd iets te weten komen? En wat betekent het eigenlijk voor hem zelf?

Dat er uiteindelijk iets niet helemaal goed gaat, is direct duidelijk. Het verhaal begint namelijk in het ziekenhuis waar Remy moet herstellen van een gebroken rug. De lezer wordt heen en weer geslingerd tussen het ziekenhuis en de dagen, weken, maanden ervoor.

Het Waanzinnige van Sneeuw is rauw, krachtig, prachtig en komt keihard binnen. Ongelooflijk hoe Boogers de zinnen op papier krijgt. Ik heb dergelijke kracht zelden of nooit meegemaakt. Doe je zelf een plezier en pak een Boogers!