Een vermakelijk en openhartig verhaal

Nico Dijkshoorn is natuurlijk bekend als huisdichter van DWDD en als columnist. Bij het grote publiek was hij minder bekend als schrijver. Die bekendheid kreeg een boost toen 'Nooit ziek geweest' verscheen. Een inmiddels veel besproken verhaal waarin zijn vader er niet altijd even goed van af komt. In dit boek gaat het over zijn moeder. Of gaat het meer over Nico zelf?

In het begin van het verhaal heeft Dijkshoorn het veel over zijn moeder. Althans, is het wel zo veel? Hij is steeds vrij snel klaar. Hij weet eigenlijk niet zo veel over zijn moeder... Zijn moeder krijgt er in ieder geval niet zo van langs als zijn vader.

In het vervolg van het verhaal gaat het vooral over Dijkshoorn zelf. Hij was een beetje anders dan de anderen in het gezin. Vroeger dus. Hij speelde gitaar en las boeken. Maar honkbal? Dat was niks voor Nico'tje.. En daarmee voelde hij zich een beetje buitengesloten. En het gaat veel over zijn leven nu. Met zijn vrouw, zijn dochter, zijn tia's en zijn optredens. Hoe hij zich voelt. En dat doet hij zeer openhartig. Die manier van schrijven werkt zeer verfrissend.

Maar is dit verhaal nu echt een familiekroniek? Niet helemaal. Het is geen doorlopend verhaal. Het is toch alsof je een aantal columns leest, die later aan elkaar zijn geschreven. Het leest vlot en prettig. Maar het heeft, ondanks de openhartigheid, te weinig diepgang om een echte familiekroniek te zijn. Het is echter wel een vermakelijk boek: drie sterren.