Mooie roman over verboden liefde

Nog niet eerder had ik iets van deze schrijver gelezen. Had wel van verschillende kanten positieve geluiden gehoord. Daarom heb ik me gewaagd aan deze roman. En zeker niet zonder spijt!

Simon weet niet zo goed wat 'ie wil. Hij wil niet gaan studeren, weet ook niet precies wat hij qua werk wil gaan doen. En qua wonen heeft hij ook niet zo'n haast. Hij vindt het nog wel even prima, in het ouderlijk huis.

Wat weet hij dan wél? Hij weet dat hij op zaterdag graag naar zijn stamkroeg Azzurra gaat. En hij ontdekt dat hij nog iets zeker weet: zijn gevoelens voor barvrouw Carla. Er ontstaat een romance met de twee keer oudere Carla, die zelf getrouwd is (of in ieder geval een relatie heeft). Dat brengt allerlei moeilijkheden met zich mee, want ze moeten hun relatie geheim houden.

Het verhaal ontwikkelt zich mooi, het is herkenbaar voor veel (jonge) mannen waarschijnlijk en het is prachtig geschreven. En wat ik persoonlijk leuk vind: heel af en toe word ik er op geattendeerd dat het boek door een Vlaming is geschreven. Door een bepaald woord of zinnetje, of door de munteenheid.

Door de muziek weet je ook wanneer het verhaal zich afspeelt (begin negentiger jaren). Door het (fictieve) EK-voetbal lijkt het om 1992 te gaan. Maar goed, zo belangrijk is het exacte jaartal misschien niet...

Wat ik wel licht storend vind, is dat Terrin geen gebruik maakt van aanhalingstekens. Hij citeert de dialogen niet, waardoor ik het wat minder leesbaar vind. Maar gaandeweg lijkt dat te wennen en wordt het minder storend.

Het einde vond ik mooi gedaan. Ik hoor wat kritiek over een onaf verhaal. Echter lijkt het einde mij meer dan duidelijk. Meestal ben ik niet heel sterk in het herkennen van dit soort dingen, maar nu leek mij heel duidelijk hoe de afloop is. Maar goed, ook daar is elke lezer vrij in...

Al met al een prachtige roman die dikverdiend 4 sterren krijgt!