Mensen, en hun gedragingen.

In de genre van Grijze Zielen is dit opnieuw een pareltje van vertelkunst. Boeken moeten niet altijd dik zijn om veel in te vertellen. Dat bewijst Philippe opnieuw met dit boek. Verhalen waarin plaats ,tijd en namen ontbreken zal ik normaal niet lezen. Hier maak ik een uitzondering. In feite is het verhaal universeel op alle vlakken en daardoor kan je het beter situeren en ook inleven in de personages. Ergens op een afgelegen eiland spoelen drie drenkelingen aan. De Burgemeester raadpleegt zijn nabije medewerkers. Ze gaan allen akkoord met zijn beslissing over wat er moet gebeuren. Enkel de onderwijzer is een opponent. Dat wordt een moeilijke zaak. Dat wordt complexer dan gedacht als ook plots een onbekende Commissaris op het eiland verschijnt. De personen in het boek worden genoemd naar hun beroep en zijn met hoofdletters geschreven. Het Volk speelt hier ook een cruciale rol in te spelen. Claudel schrijft hier een verhaal dat stemt tot nadenken, maar geeft ook een angstigheid mee. Politiek is een vuil spel en heeft geen ethiek. Dit verhaal roept om er een toneelstuk van te maken.