Nostalgie

De hoogbejaarde Rosemary woont in de Londense wijk Brixton. Haar appartement kijkt uit over het plaatselijke buitenbad (de Lido). Bij goed weer is Rosemary iedere dag in het zwembad te vinden. Aan dit zwembad kleven vele mooie herinneringen. Ze zwom er als kind al en leerde hier haar man kennen. Na de dood van George leeft Rosemary een teruggetrokken bestaan. De enige sociale contacten die ze heeft, vinden bij het zwembad plaats. Maar nu wordt het bad met sluiting bedreigd; het moet plaatsmaken voor een luxe sportaccommodatie.
De 26-jarige journaliste Kate zit niet lekker in haar vel. Ze is onzeker, heeft last van paniekaanvallen en zorgt niet goed voor zichzelf. Wanneer ze op haar werk (bij de plaatselijke krant) te horen krijgt dat het zwembad met sluiting bedreigd wordt, besluit ze Rosemary op te zoeken. Ondanks het grote leeftijdsverschil klikt het meteen tussen de twee vrouwen.
Ze gaan regelmatig wat baantjes samen zwemmen en besluiten campagne te voeren om het zwembad te behouden. De stukken die Kate over het zwembad schrijft worden goed ontvangen. Ook de petitie die ze samen opzetten is een groot succes. Steeds meer mensen komen in actie tegen de sluiting van het bad.
Het verhaal heeft interessante thema’s zoals eenzaamheid, rouwverwerking en depressiviteit. Het is mooi om te zien dat vriendschap therapeutisch werkt! De vriendschap die zich tussen Rosemary en Kate ontwikkeld, heeft op beide een positieve invloed. Rosemary vindt bij Kate een luisterend oor. Ze vertelt haar veel over haar geliefde man George en bemerkt dat dit haar helpt om het verlies te verwerken. Kate leert door het voeren van de campagne allerlei leuke mensen kennen en bouwt een nieuwe vriendenkring op. Ook gaat ze een geregelder leven lijden, gezonder eten en krabbelt ze op uit haar depressie.
Het is een hartverwarmend verhaal. Ik heb er echt van genoten. Wat ik heel mooi uitgewerkt vond in het verhaal was de saamhorigheid van de bewoners. De actie voor het behoud van het zwembad bracht de buurtbewoners nader tot elkaar. Ik denk dat we dit tegenwoordig een beetje zijn kwijtgeraakt. Verder ontroerde de liefde tussen George en Rosemary me keer op keer. Het verhaal was ook pure nostalgie. Ik zag mezelf weer als kind op de zonneweide bij ons plaatselijke buitenbad liggen met allemaal vriendjes en vriendinnetjes om me heen. We gingen nooit op vakantie, de zes weken zomervakantie brachten we door bij het zwembad. Het was een heerlijke tijd! Met onze zwemvereniging hebben we net als Kate en Rosemary geprotesteerd tegen de sluiting van het buitenbad. Ik schreef een proteststuk in het plaatselijke suffertje en hing overal posters op. Gelukkig heeft de actie van Kate en Rosemary meer succes gehad, dan die van ons.