Hij bleef altijd van haar houden

Kristin Harmel vertelt een onbekend stukje Amerikaanse geschiedenis. We reizen af naar het Florida van 1944. Als we goed door de suikerrietvelden turen, zien we tientallen mannen aan het werk. Wie zijn deze mannen? Zijn het wrede Duitse SS´ers? Of jonge Duitse mannen, slechts tieners nog, die door hun leider gedwongen werden om te vechten? Peter Dahler is opgepakt in Afrika, waar hij maandenlang door hitte, honger, dorst en dood was omringd. Het werk op het Amerikaanse krijgsgevangenenkamp is zwaar, maar Peter is opgelucht dat hij weg is uit de Afrikaanse hel. Op een dag ontmoet hij op de suikerrietplantage het meisje van zijn dromen, Margaret. Als de oorlog voorbij is, moeten de krijgsgevangenen het land verlaten. Peter belooft Margaret dat ze elkaar weer terug zullen zien.

Het is 2014, de 36-jarige journaliste Emily Emerson is zojuist ontslagen en zit thuis te treuren. Haar leven is tot nu toe een opeenstapeling van ellende geweest. Tot voor kort kon ze met al haar zorgen bij haar grootmoeder terecht, maar nu ze overleden is, voelt Emily zich ellendig en eenzaam. Dan ontvangt Emily een prachtig schilderij waarop ze een jonge versie van haar oma herkent. Er zit een handgeschreven briefje bij met de tekst “Hij bleef altijd van haar houden”. Wie heeft dit pakje gestuurd? Wie heeft het mooie schilderij gemaakt? Zou de grote liefde van haar oma nog in leven zijn? Waarom had oma eigenlijk nooit contact met haar familie? Wat gebeurde er allemaal in het krijgsgevangenenkamp? Emily besluit om na twintig jaar weer contact op te nemen met haar vader en samen gaan ze op zoek naar antwoorden.

Wat mooi is aan deze familiegeschiedenis is dat schrijfster Kristin Harmel in haar boek enkele zeer gevoelige onderwerpen bespreekbaar maakt, zoals: het hebben van een relatie met de vijand, het afstaan van een kind en het bestaan van krijgsgevangenenkampen in Amerika. Verder spelen spijt en familiebanden een grote rol in het verhaal. Alle drie de generaties gingen gebukt onder spijtgevoelens.
Wat ik erg indrukwekkend vond, waren de stukken over de schilderijen van een beroemd kunstenaar in dit verhaal. Ralph Gaertner’s schilderijen vertelden hetzelfde verhaal als die Kristin Harmel ons vertelt in het boek. Door te schilderen kon Ralph ontsnappen aan de werkelijkheid. In zijn eigen geschapen wereld voelde hij geen pijn en kon hij gelukkig zijn. Het boek is onlangs door uitgeverij Boekerij in een nieuw jasje gestoken. Ik vind het jammer dat het schilderij wat Emily ontvangt niet op de cover van het boek staat. De wolkenhemel op de nieuwe cover doet wel aan de schilderijen denken, maar het kleine meisje op het veld kan onmogelijk één van de hoofdpersonen zijn.

Wat heel bijzonder aan het verhaal is, is dat de woorden op het briefje wat Emily ontvangt eigenlijk voor alle hoofdpersonen gelden. Ook Emily, haar vader en oma bleven hun hele leven van hun jeugdliefde houden.
In januari 2026 verschijnt het nieuwe boek van Kristin Harmel, ‘Voor altijd bij mij’. Ik kijk er naar uit.