Vluchteling

Op dit moment krijgen Syrische vluchtelingen veel aandacht in de Nederlandse media. Er komen voornamelijk negatieve berichten voorbij. Er zijn (terecht) veel zorgen over de toekomst van Syrische jongeren in ons land. Het is daarom fijn om ook eens een andere kant te horen.

Yusra is zeventien jaar oud als ze met haar oudere zus Sara uit Syrië vlucht. Beide meisjes maken in Syrië deel uit van het Nationale jeugdzwemteam. Door de oorlog komt er in een klap een einde aan hun sportcarrière. De zussen laten hun ouders en kleine zusje achter en beginnen aan een gevaarlijke reis naar Duitsland. Vanuit Turkije varen ze in een gammele boot naar Lesbos, waar de reis te voet, taxi, bus en trein verder gaat. In elk land waar ze doorheen trekken, ligt het gevaar op de loer. Van criminele smokkelaars, revaliderende bendes tot grenspolitie. En iedereen lijkt aan hen te willen verdienen. Tienduizend doller lichter en 25 dagen later komen Yusra en Sara veilig aan in Berlijn.

In Berlijn krijgt Yusra de kans om bij een zwemvereniging te trainen. Ondanks dat ze nog lang niet op haar oude niveau zit, mag ze in 2016 deel uitmaken van het IOC Vluchtelingenteam op de Olympische Spelen in Rio. Hiervoor krijgen de zussen zelfs een versnelde asielprocedure aangeboden. Yusra’s jeugddroom om naar de Olympische Spelen te gaan, gaat hiermee in vervulling. Toch heeft Yusra gemengde gevoelens over haar deelname. De boodschap die ze verkondigt, blijkt bij deze spelen belangrijker dan haar zwemtijden te zijn. Door haar deelname krijgt ze de kans grote namen te ontmoeten zoals koningin Rania van Jordanië, president Obama en zelfs paus Franciscus!

Het boek is een succesverhaal; Yusra is de vluchteling die haar dromen waargemaakt heeft. Ze heeft een veilig onderkomen gevonden, haar familie is herenigd, ze is opgenomen in de Duitse gemeenschap en heeft een toekomst voor zich. Ik zou het boek dus dicht moeten slaan met een tevreden gevoel. Toch blijven er allerlei vragen in mijn hoofd rondspoken.

Ik weet natuurlijk niet veel van Syrië. Maar een ding weet ik wel en dat is dat Assad het kwaad is, waar alle ellende mee begonnen is. En laat de familie van Yusra nu aanhangers van Assad zijn (geweest). Op bladzijde 19 vertelt ze vol trots dat ze als medaillewinnaar bij president Bashar Al-Assad op het bezoek mocht. De foto, van hen samen, had een ere plek in huis. Alleen Syriërs die achter de president stonden, hadden de mogelijkheid een sportcarrière op te bouwen.

Het boek is nu 7 jaar oud. Yusra en haar zus zetten zich nu in voor andere vluchtelingen. De Syrische vluchtelingen die naar Europa kwamen zijn afkomstig uit verschillende volkeren, geloven, stromingen en politieke richtingen. Niet alleen in Syrië duurt de strijd tussen deze groepen nog steeds voort, maar inmiddels ook in Europese landen. Ik had graag gelezen hoe de zussen hierover denken. Verder heb ik nog tal van andere vragen. Hoe denken ze nu over Assad? Waarom gaat het zo vaak mis met de Syrische jongeren in Europa? Wat zouden we volgens hen kunnen doen om deze problemen op te lossen? Ligt de toekomst van de zussen in Europa of in Syrië? Uitgeverij Ambo/Anthos, ik vind dat het tijd wordt voor een nieuwe druk met een uitgebreid nawoord.